نشانگان وُلف-پارکینسون-وایت (به انگلیسی: Wolff-Parkinson-White syndrome) که به اختصار سندرم دَبلیوپیدَبلیو (با نمایش اختصاری WPW) هم گفته میشود، گونهای نابهنجاری هدایت الکتریکی قلب است که در اثر آن برای هدایت امواج الکتریکی قلب، مسیری فرعی و غیر طبیعی بهوجود میآید. علت و موارد باعث بروز این بیماری، هنوز به درستی شناخته نشده،[۱] اما عوامل وراثت و زمینهٔ خانوادگی در ابتلا به بیماری مؤثر هستند.
ویژگی بارز این نشانگان در نوار قلب، وجود موجهای دلتا و کوتاهی فاصلهٔ PR است. مبتلایان به این بیماری، آمادگی بروز ریتمهای سریع قلبی را دارند که شایعترین و رایجترین آنها ریتم تند دهلیزی (AF) است.
در طی حملههای آریتمی، بیمار دچار علائم و عوارضی نظیر تپش قلب شدید و ناراحتکننده (به دلیل تندی ضربان قلب)، تهوع و استفراغ، سرگیجه، سنکوپ و گاه ایست قلبی و مرگ خواهد شد.
برای بیماران دچار این نشانگان، داروهای ضد آریتمی از کلاسهای گوناگون وجود دارد که باید نوع آن توسط پزشک تجویز شود. شیوههایی برای حذف راه فرعی از طریق تخریب (ablation) با امواج رادیویی وجود دارد که امکان درمان قطعی را فراهم میکند و احتمال بازگشت بیماری را پایین میآورد.