قضیه اینه شوهر من هرشب میخاد بره پیاده روی با دوستش، روزا هم تا غروب معمولا سرکاره
دو تا بچه کوچیک هم داریم هر روزم دنیایی کار رو سرمه که تنهایی انجامشون میدم
حالا هفته ی پیش با دوستاش رفتن تفریح سه چهار ساعتی ، باز میگه پنجشنبه میخوام برم فلان جا با دوستم
من اعتراض کردم ولی انگار اعتراضم بی مورده و حق ندارم بگم نباید بری..الانم با ناراحتی خوابید😑
بنظر شما حق باکیه؟من واقعا حساسم؟گیر الکی میدم؟
نه حق با توعه منم با دو تا بچه‌تنهام واقعا از تنهایی عذاب میکشم دلم میخواد زود بیاد خونه
نه خوبکاری میکنی چندبار ک نزاری بره ازسرش میفته...
حق با شماست
با هم برید بیرون پیاده روی
حق باتوهه
کاش مردا مسولیت پذیر بودن
منم دارم دق میکنم هیچی نمیتونم بگم 🥺
حق با تو هست ولی نکوب توی سرش، چون بهشون برمیخوره
نه.شما هم هر ۱۰ روز یکبار ازش بخواه بچه ها رو بگیره شما برین با دوستاتون یا تنهایی، تفریح.
بچه هارم بده بهش بگو هرجا میخای بری برو بزار یکم درک کنه شرایطتو
حق با شماس
هفته ای یه روز رو میتونه بره ولی اینکه هرشب بره پیاده روی اصلا قابل قبول نیست. پس کی برای شما وقت بذاره؟
بگو همه اینا باید دوطرفه باشه وگرنه تو هم نباید بری
اصلا گیر نمیدی اون باید درک داشته باشه ک یه هفته رو با دوستاش یه هفته هم با خانوادش بچه ها دلشون بیرون میخاد گلم اونم با پدر مادر کار شوهرت اشتباهه بشبن درست و قشنگ باهاش حرف بزن قانعش کن
تاپیک آخرم خیلی شبیه موضوع شماست
منم سر این مسائل اختلاف داریم همیشه !!من میگم وقت ازادت مال خانوادست اون میگه همش سرکارم یه روزم که میخام برم جایی اینجوری میکنی😕
بنظرم قبول کن یه روزم تو بگو میرم با دوستم استخر
دو ساعت با بچه ها تنهاش بزار
