روانشناس ها و افراد منطقی بیاند.

من خودم يه عدد درونگرا هستم كم حرف و روابط عمومي پايين ولي اصلا راضي نيستم خيلي دوس داشتم برونگرا بودم برونگراها براي مردم جذابترن چون معمولا شيطنتهاشون به چشم مياد ولي درونگراها كم حرفن و ارتباطشون با ديگران كمه 

دست خودشونم نيستا مثلا من خيلي دوس داشتم برونگرا باشم ولي خب اصلا بلد نيستم

دقیقا

عزیزم خوش ذات که باشی هر طیفی که داشته باشی جای خودش جذابه . 

بازم من اینطوری حس میکنم سهم خودم رو انجام دادم، حتی اگه طرف مقابل وظیفه اش رو درست انجام نده من بهش گفتم و اون انجام نداده... البته هر احساسم رو به هر کسی نمیگم فقط به اونایی که مسئولن و باید یه کاری انجام بدن یا میدادن..

براي من كه درونگرايي جز خودخوري و غمباد چيزي به همراه نداشته 

برونگرايي خيلي خوبه خيلي 

بعضی درون گراها مشکل پیش میارن تو روابط، مثلا شوهر من وقتی ناراحته قیافه اش تابلوه که ناراحته، ولی علتش رو نمیگه، ذهن من شروع میکنه به حدس زدن، که بعضا غلطن و سو تفاهم پیش میاد، ولی من اگه ناراحت باشم زود علتش رو میگم.. و به قول دوستان همیشه هم درک نمیشم، بعضی وقتا مجبورم هی توضیح بدم و دفاع کنم.. ولی اینکه تو خودم نگه دارم اذیتم میکنه.. میگم اگه میگفتم شاید اصلاح میشد یا کاری میکرد..راستش یه جورایی خودمو مسئول میدونم که علت ناراحتیم رو بگم...

اکه اعتماد بنفست رو تقویت کنی دیگه از قضاوت اشتباه دیگران بهم نمی ریزی، روی اعتماد بنفس ات کار کن.

درونگرایی و برونگرایی ربطی به ابراز و درمیون گذاشتن یا نذاشتن احساسات نداره