شوهر من موقع خواستگاری یه ادم معقول از یه خانواده خوب بود که هیچ دلیلی برای ردش نداشتم ولی اصلا اصلااصلا هم دوسش نداشتم.الان نزدیک شش ساله ازدواج کردیم هنوزم هنوزه دوسش ندارم با اینکه پسرخوبیه ولی اصلا ب دلم نمیشینه.چیکار کنم.حالم بده ازین بی عشقی.ازین پس زدنا.ناگفته نمونه افسردگی شدید هم دارم و دارم دارو میخورم.میل جنسیم صفره اصلا حتی دوس ندارم برم کنارش.میزارم خوابش سنگین شه بعد میرم توو تخت.گاهی حتی رک هم بهش میگم دوستت ندارم و حوصلتو ندارم.یه بچه هم داریم که هردومون عاشقشیم.مرده خوبیه.دوسم داره.برای خوشحالی من و بچم هر کاری میکنه.دست و دلبازه.چشم پاک و نماز خونه.به شدت هم گرمه از نظر جنسی.قیافش هم از من نسبتا بهتره..خانوادش به شدت مخالف بودن من عروسشون بشم ولی خودش خیلی میخواست.برعکس من دقیقا که خانوادم خیلی خوشحال بودن اومد خواستگاریم ولی من نمیخواستم.کسی هست مث من باشه.دارم میمیرم از بی عشقی.عذاب میکشم دلم برای اون بدبختم میسوزه.به خونه زندگیم نمیرسم.مدام خودمو مقابسه مبکنم با اطرافیانم و از شوهرم دلزده میشم.اخ دعا کنید بمیرم راحت شم.اصلا انگیزه ندارم بخوابم که بیدار شم