میدونم در نهایت بچه میره پی زندگیش و زن و شوهر برای هم میمونن..شوهرم مرده خوبیه و دوسش دارم اما واقعا عشق و علاقم به بچه غیرقابل توصیفه بی ادعا دوسش دارم..اما اینجا تو چندتا تاپیک دیدم که برعکس بوده و اکثرا اول همسر و بعد بچشونو دوست دارن
تجربه ی من بهم ثابت کرده هرچی زن وشوهرعاشق هم باشندفرزندی که حاصل اون عشقه راهم بیشتردوست دارندچون احساس میکنندقسمتی ازوجودطرف مقابلشون دراون بچه هست وبرعکس اگه ازطرف مقابلشون ناراضی باشندهمیشه میگندآخرش رگ وریشه ی اون تووجوداین بچه هم هست وآنچنان عاشق اون بچه هم نیستند.غیرازاین خودخدازن وشوهررابه گونه ای بهم نزدیک کرده که محرم ترازاین دوبهم هیچکسی بهشون نیست پس بایدزن وشوهردردرجه ی اول همادوست داشته باشندوبعد بچه هاشونا
خوشبختی یعنی اینکه قلب مادرت بتپدوسایه ی پدرت بالای سرت باشد
به نظرم هیییییییییچ شوهری زنشو بیشتر از بچه اش دوست نداره هر چقدر هم بچه دوست نداشته باشن ولی بازم ته دلشون الویت اول بچه هست بعد زنش
شوهر من عاششششق منه خیلی منو دوست داره توی این 12 سال زندگی نشده من حرف بزنم نه بگه توی خونه حرف من حجته ولی خیلی وقتها دیدم دخترمو بیشتر از من دوست داره
اولویت با علاقه فرق می کنه. منم شاید به شوهر الویت بدم ولی اگر یه مردی اذیتکار بشه آدم تحمل نمی کنه ازش طلاق میگیره ولی از بچه؟ هر کاری باهات بکنه بازم بچته و عاشقشی ولش نمی کنی.