مثل بقیه میشد اینجوری که بیشتر از هرکس و هرچیزی منو دوست داشته باشه اون نگاهش پر از گرما و عشق باشه همه جا حواسش به من باشه اولویتش مشغله ذهنیش من باشم برام ذوق کنه پایم باشه بهم افتخار کنه
هرچند که دوستم نداشتو نمیخواستم که تو نوزادی گذاشت رفت و ازدواج کرد و من با وجود این که ۲۴ سالمه ندیدمش با این حال که تو یه شهریم و خونه مادربزرگم همون خونه ایه که بهش عروس اومده یعنی جای سختی نیست
از این به بعد که نمیخوام که باشه فقط گاهی تصور میکنم
بعد وقتی اینجا میگم موندم جای بچه هام خودمو فدا کردم ، با بچه جدا نشید ، می‌ریزن سرم
چه شرایط سختی داشتی
واقعا مهر مادری با هیچ چیز قابل جبران نیست
من مادر دارم ولی هیچکدوم اینارو تجربه نکردم
زیاد تو فکرش نرو،شاید اگر بود هزاربار بدتر ضربه میخوردی
عزیزم هیچ مادری دلش نمیخواد از جگر گوشه اش دور باشه حتما شرایط سختی داشته که مجبور شده . به هر حال عزیزم خیلی برات ناراحت شدم .
مامان بابای من موندن و من روزی هزاربار برای این موندن توی ذهن خودن سرزنششون میکنم
این فدا کردن نیست،این فقط نابود گزدن بچه ها از طریق دیگه ایه.
بچه به ارتباط سالم و پدر مادری نیاز داره که باهم خوبن و بهم عشق می ورزن و جتگ ک اعصاب ندارن
چرا نمیری ببینیش؟
کنجکاو نیستی بدونی چه شکلیه؟ صداش چجوریه؟
اسی عزیز شایدشرایط مادرت جوری بوده که نمیتونسته ادامه بده. بایدبا انصاف ومنطقی به قضیه نگاه کنی. بلاخره مادرت ازطرف خانواده خودش خانواده شوهرتحت فشاربوده. اختیاری ازخودش نداشته. نمیشه همینجوری متهمش کرد. بایدشرایط اون زمانش رادید
