وقتی که درس خون باشی همه پسرها میان سراغت تا ازت جزوه بگیرن .اونجاست که یکیشون برات مهم میشه ،،
نمیدونم والا من قبل دانشگاه پیداش کردم
خاستگار؟زیاد ندیدم کسی از کسی خاستگاری کنه اوتجا بیشتر رل میشن
جذاب ترین پسر دانشگاه بود
من مغرور و اخمو بودم
با هم دوست شدیم
5 سال عاشقانه
قول و قرار ازدواج
اما نشد
تا اینکه پارسال یه نی نی سایتی گفت بیاید عکس نامزدمو بزارم من رفتم و دیدم عکس عشق 5 سالمو گذاشته
صدای شکستن قلبمو به وضوح شنیدم
کافی به یکیشون فکرکنی مثلا بگی این ازمن خوشش میاد اون طرف جذبت میشه
دانشگاه ما که داغون بود همکلاسیای پسرمونم به شدت بچه مثبت و درس خون اصلا هیچ تکونی نمیخوردن 😂😂😂 بی بخار بودن همشون .. گاهی دلم میخواد دوباره برم دانشگاه بعد ۵ الی ۶ سال که از پایان دانشگام میگذره ..
دانشگاه ما خیلی کوچیک بود ، همه همو میشناختن ، من از هم رشته ای خودم دوتا و سه تا از رشته های دیگه خواستگار داشتم که البته همه رو رد کردم و فقط یکیشون که خیلی اصرار داشت به مرحله رسمی رسید که اونم بعد در جلسات بعدی رد کردیم ، واقعا کیس های مناسبی نبودن ، به هم نمیخوردیم از خیلی جهات، زمان ما انگار ازدواجی تر بودن ، چهره ام معمولی، کار خاصی هم نکردم والا ، با هیچ کدوم هم دوست نبودم، کلا مغرور بودم نسبت به پسرها ،
البته الان زمونه فرق کرده ، معیارها خیلی تغییر کرده ، اکثرا ترجیح میدن به شناخت کافی برسن بعد برن خواستگاری ،
بحث من برای خیلی سال پیش هست ، حدود دوازده سیزده سال پیش
دانشگاه حرمت داره نه لذت😅😅
نمیدونم چرا این به ذهنم رسید
