ما گم شدیم !😔

با یادگیری پایه ای اصول عقائد، پازل های ایمانی ذهنت را درست بچین🧠💪

📚ده درس خداشناسى
✔️درس دوم: آثار خداشناسى در زندگى ما

🔸️1- خداشناسی و پیشرفت علوم

فکر کنید دوستی از سفر آمده و کتابی به عنوان ارمغان برای شما آورده است و می گوید کتابی است بسیار عالی زیرا نویسنده آن دانشمندی است فوق العاده فهمیده، پراطّلاع، دقیق و ماهر و در رشته خود نابغه و به تمام معنی استاد است.
حتماً شما این کتاب را سرسری مطالعه نخواهید کرد؛ بلکه به عکس روی تمام جمله بندی ها و تعبیرات و حتّی کلمات آن دقّت می کنید و اگر جمله ای از آن را نفهمیدید ساعت ها و شاید روزهای متوالی هر موقع که فرصت کردید روی آن برمی گردید تا معنی و مفهوم آن برای شما روشن شود چرا که نویسنده آن یک فرد عادی نیست بلکه دانشمند بزرگی است که کلمه ای را بی حساب نمی نویسند.
امّا اگر به عکس به شما گفتند این کتاب ظاهرش ممکن است زیبا باشد امّا نویسنده آن یک فرد کم سواد است که هیچ مایه علمی ندارد و هیچ حسابی در کار او نیست!
معلوم است که شما فقط یک نگاه سرسری به کتاب می کنید و هر جای آن را نامفهوم دیدید می گویید این هم از بی اطّلاعی نویسنده است و حیف است که انسان وقت خود را برای مطالعه آن تلف کند.
عالم هستی همانند کتاب بزرگی است که هر یک از موجودات آن کلمه یا جمله ای از آن را تشکیل می دهد، از نظر یک فرد خداپرست همه ذرات این جهان قابل دقّت است، یک انسان با ایمان در پرتو نور خداپرستی؛ با کنجکاوری خاصّی به مطالعه اسرار آفرینش می پردازد (و همین موضوع به پیشرفت علوم و دانش های انسانی کمک می کند)، زیرا او می داند آفریننده این دستگاه، بی نهایت علم و قدرت دارد، و همه کارش روی حکمت و فلسفه است، بنابراین دقیق تر مطالعه می کند، عمیق تر بررسی می نماید تا اسرار آن را بهتر درک کند.
امّا یک فرد مادی انگیزه ای برای مطالعه عمیق اسرار آفرینش ندارد زیرا خالق آنها را طبیعت بی شعور می داند و اگر می بینیم بعضی از دانشمندان مادی در صف مکتشفان علوم هستند به خاطر آن است که آنها غالباً خدا را قبول دارند و فقط نام او را طبیعت می گذارند، چرا که برای کار طبیعت؛ «نظم» و «حساب» و «برنامه» قائل هستند.
خلاصه، خداپرستی وسیله پیشرفت علوم و دانشهاست.