اهل درس نبودم تنبلم نبودم خیلی خوشحال و شادو سرحال بودم یاد اون روزها بخیر فقط دنبال تفریح و ساز و آواز بودیم
دوره ای که خیلی اشتباه داشتم
لجبازیایی داشتم که شاید لازم نبود
اما تجربه های زیادی گرفتم و فک میکنم بازم یه عیب هایی هست که شاید چندسال دیگه بهش برسم
با اینکه اخرای نوجوونیمه ولی بازم شور و شوقشو درونم حس میکنم
سختی زیاد داشتم
یه سال از نوجوونیم همش به گریه گذشت
بخاطر اینکه رشته مورد علاقم برم
ولی با درس هایی که ازش گرفتم ارزششو داشت🙂
تو نوجوونی اکثر وقتمو درس خوندم و سالم زندگی کردم
هیچ سرگرمی نداشتم فقط و فقط درس و درس و درس
پانزده تا هفده سالگی رو افسردگی گرفته بودم کلا ادم ارومی بودم اما اون دو سال دیگه خیلی اروم و بی سرصدا و تنها بودم
فقط میتونم بگم نوجوانیم به۔۔۔۔ رفت
۱۷ سالمه. افسردگی و افسردگی و افسردگی هنوزم همونم.
هیچ امیدی نداشتم و ندارم.
مشکلاتی که اصن تصورشم نمیکردم.حتی برای دشمنم هم نمیخواستم.خداروشکر با توکل به خدا و مثبت اندیشی و دانایی به خیر گذشت. ولی درس خوبی بهم داد این بود که ی وقتایی ی مشکلی برات پیش میاد فک میکنی خدادوست نداره ولی بعد میفهمی که به صلاحت بوده وخدا خیلی دوست داره.♥️
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
