تاثیر نداشت. چون شوهرم حالتهای ضدونقیض داره. مثلا 7 یا 8 روز متداوم نمیتونه خوش اخلاق بمونه و این حالتهاش کار مشاور رفتن رو خراب میکرد. انگار ریشه در کودکیش داره من اینجور حس کردم. یه ادمیه که بی دلیل بعد از 5 روز حالش بده . و هیچوقت هیچوووقت نبوده توی این 14 سال زندگی مشترکمون که ده روز یا دو هفته روح و روانش نرمال و راصی باشه . همیشه وقتی اوضاع عالیم بوده , حالش یهو بعد از چند روز خرابه و منو این اخلاقش دیوونه کرده. بود دیگه
عزیز شما میگید همسرتون سرد هستن پس مسلما چه در رابطی خصوصی و چه در ابراز احساسات سرد هستن. شما بهشون توهین کردید و شروع کننده شما بودید. ایشون هم به دلیل روحیاتشون همه ش تو خودش می ریزه. الان انتظار دارید بیاد منت کشی؟ می دونم ابزار احساسات برای هر زنی خوشاینده ولی همه ی افراد همه چیزرو باهم ندارن
منم نظرم همینه.
ایشون قرار نیست تغییر کنه (با مشاوره مداوم یکم از بارتو میتونی سبک کنی)فقط خودت باید تصمیم بگیری که میتونی تحمل کنی و آیا خوبیاش به بدی هاش میچربه یانه؟
اگر خواستی ادامه بدی خودت باید عذرخواهری کنی چون خودت شروع به توهین کردی.
اگر هم تصمیم به ادامه دادن گرفتی به قول این ضرب المثل که میگه
گر به حهنم میروی مردانه رو!!!
مردانه زندگیو شروع کن و اینطور نشه که بازم ازش کینه بگیری و بهش توهین کنی
اینطور نباشه که همش یه چیزی تو دلت باشه و باعث دعوا و فاصله گرفتن بشه
افرین عالی گفتید. دقیقا همینطوره. بقول دکتر هلاکویی من از سر ترس از بعدش بود که موندم ولی ادمی نیستم که از خودم بگذرم واسه همینم هیچوقت عادت نکردم به اخلاقهای بدش , ناتوانی جنسیش به کنار, تبعات اش خیلی بدتره برای یه زن وقتی شوهر ادم نگاهش حتی هیچ جوره جنسی نیست و عین یه برادره به ادم و این زجرم میداد همیشه.
حالا من تنهام و دوتا بچه . که یکیش 5 ماهشه فقط و اینجام اروپاست و نگاه جامعه به اون شکل نیست. هیچ کسیم اینجا ندارم. مشکل مالیم ندارم . ولی چرا انقدر میترسم. مخصوصا برای بچه پنج ماهه ام خیلی حس ترس دارم که دست تنهام. چیکارکنم؟؟
تو میدونی که نمیتونی از خودت بگذری و مثل مادرا و مادربزرگای ما زندگیتو تباه کنی. آدمی نیستی که بتونی مدت طولانی از خودگذشتگی داشته باشی و شوهرتم قرار نیست تغییر کنه پس یه جایی باید حرکت کنی.
کتاب چه کسی پنیر مرا جابه جا کرد رو خوندی؟
آره میدونم اصلا خودخواهی نیست، حق طبیعی هر زنیه
شوهر منم اوایل اینجوری بود، یه هو سرد میشد از درمیومد انگار نه انگار منم آدمم از صبح منتظر بودم بیاد حداقل یه بوسم کنه، آخر یه بار بهش گفتم زنی که محبت نبینه بیرون خونه دنبال محبت میگرده، چون خیلیم حساسه الان دیگه یادش میمونه تا رسید خونه اول بیاد سمت من
نه نخوندم. درسته من ادمی نیستم که از خودم بگذرم و خودمو فراموش کنم و بخاطر همینم اینهمه سال سختی کشیدم و نتیجه نداده. حالا باید چه کنم . الان حس طرد شدگی داره عذابم میده با اینکه خودم از اون زندگی هم راضی نبودم
سوال دارم لطفا در خواست دوستیمو قبول کن استاتر جان♥️
به نظرم سرد نبوده مشکلات زندگی باعثش بوده مثلاً غم غربت دلتنگی .اینکه میگید ماایران نیستیم
