اونایی که از یه بیماری رنج میبرن حتما بیان حالا چه روحی چه فیزیکی داستان زندگیم میگم💕

سلامم من تو بچگیم دچار یه بیماری شدم مثل آفت که توی دهنتون میزنین فقط تصور کنین کل لب دهنتون پر از آفت شه جوری که نه غذا بخورید نه آب نمیدونم چی شد که اصلا به این مریضی دچار شدم وقتی مدرسم شروع شد از کلاس اول این مریضی یه حالت فصلی داشت توی زمستون برام اتفاق میوفتاد که من همیشه نزدیک زمستون که میشدیم از ترس آروم قرار نداشتم تو مدرسه تا شروع میشد بخاطر حال بدم نمی رفتم نزدیک به یک ماه غیبت میکردم وقتی به مدرسه میرفتم بچه ها با سوال هاشون که چرا نیومدی چت شده مریضیت واگیره ( اصلا واگیر نبود) وای ازش فرار کنین .. و این حال روز من تو مدرسه بود خیلی خیلی آزمایش دادم و دکتری تشخیص نمیداد باید چیکار کنم امید به خوب شدن نداشتم این مریضیم هم یه طوری بود که با استرس ترس بیشتر شدت میگرفت حالا منم تو بچگیم خانوادمون خیلی باهم جور نبودن همش سر خونمون .. دعوا بود من دستام میزاشتم رو گوشامم موقع دعوا فقط یه گوشه آروم گریه میکردم وقتی رفتم کلاس سوم یه روز بچه ها هی داشتن از هم آب میگرفتن خانم که اومد تو گفت نکنین خوب نیست ببینین مثلا این آیدا هم لباش مشکل داره هیچ وقت نگاه بچه هارو به خودم یادم نمیره خیلی سنم برای شکستن کم بود دیگ از اون حرف بدبختی من که بچه ها دسته جمعی میومدن سراغم تو حیاط بلند میگفتن این مریضه و خانم بهداشتمون هم یه بار داشتم آب میخوردم حالا لیوان نداشتم با دست خوردم دهنم نزدم به شیر آب جلو روم به بچه ها الکل داد گفت برین ضد عفونی کنین رو کرد بهم گفت نمیگی بقیرو مریض کنی(:  یادم میاد با خنده بعد این حرفش رفتم تو کلاس فقط میخندیدم ولی خدا میدونه اون خندم چقدر درد داشت منم بچه ای بودم زود رنج اصلا چیزی به مامانم نمی گفتم هر سال من تو مدرسه بیشتر اذیت شدم بچه ها بهم میگفتن عی نزدیک ما نشو کلاس پنجم وقتی این بیماری روی بدنم هم اومده بود دستام مثل سوختگی شده بود من دستکش میکردم دستم به بهونه اینکه سردمه یه لحظه که در میاوردم این چی شده وای چه چندشه .. یادتون باشه به بچتون یاد بدین هیچوقت همچین چیزی به کسی نگه خیلی سال گذشته ها ولی با گفتن همینا گریم میگیره هیچکس نمیفهمه چقدر شکستم تو بچگیم