توی تاپیک های قبلی هم گفتم.من حدود دوساله ازدواج کردم و شش ماهه پسر 15ساله شوهرم اومده پیش ما و میخواد اینجا بمونه و راضی نمیشه که بره.
تحمل حضورش برای من خیلی سخته و واقعا عذاب میکشم.اونم علاقه ای به من نداره و خیلی رابطمون دور از هم سرده و فقط در حد یه سلام و خداحافظ سرد باهم در ارتباطیم.دنیال صمیمی شدن باهاش نیستم فقط دلم میخواد بتونم با حضورش کنار بیام و تحملش کنم
من اما حتی از قبل ازدواجمونم به دلایلی پیشم بوده و کاملا با من بزرگ شده در واقع الان که ده سالشه فقط منو میشناسه
اما از نظر فشار اجتماعی خب خیلی بیش از حد همه انتظارات عجیب دارن الان که باردارم که دیگه بدتر همه جای تبریک میگن واااای بیچاره اون بچه رو یادت نره و...
برات سخت بود با مرد بچه دار ازدواج نمی کردی واقعا درک نمی کنم آدمای خودخواه رو
عزیزم ازت خواهش میکنم باهاش بد نباشی
بالاخره اونم خونه پدرشه نمیشه که
درکت میکنم .ولی اگه اینجوری پیش بری خودت اذیت میشی.
دختر شوهر من رفته بود گفته بود به بچه خوش غذا میده منو گرسنه نگه میداره.
به خدا قسم اصلا اینجوری نبود.هیچ فرقی نمیزاشتم بین بچه ها.
آبرومو تو فامیل بردن.
من سیاست نداشتم فقط بهت میگم حواست باشه به زندگیت
در همون حد نگه دلر ولی ظلم نکن بهش
جایی رو نداره اونم مجبوره
بچه های طلاق بعد طلاق حتی تو خونه بابا هم دیگه جا ندارن و این قانون نود و نه درصدی شده
بزرگه دیگه دردسری برا شما نداره.چاره ای نیست جز تحمل.
