بنظرم همچین مواقعی باید اجازه داد طرف عزاداریشو بکنه ماهم حواسمون باشه کنارش باشیم با جمله هایی مثل میفهممت خیلی سخته گریه کن خالی شی یه کار خیر در راهش بکن هممون یه روزی میریم فقط خدا ابدیه ارومش کنی به مرور بهتر میشه
من یازده ساله که دلتنگ پدرمم. و کسی نتونسته منو دلداری بده و ارومم کنه. مطمئن باش شما هم نمیتونی. گذر زمان خودش مرحم دردهاشه
اگه طرفت مرده که چیزی نگو. فقط جلوش زیاد از بابات حرف نزن که یادآور بشه براش. اگه یه وقت جایی خواستید برید کاری خواستید بکنید یه دفعه دیدی منصرف شو بهش گیر نده بدون که یاد خاطره ای میوفته. مردا بهتر از ما زنا با این چیزا کنار میان چون تو زندگی بلاجبار درگیر کار میشن. تا ۱ سال اول خیلی خیلی سخته بعدش میشه یه دلتنگی که همیشه کنج دلت میمونه و فقط با یادآوری خوبی های اون طرف آروم میشی و بس
