سلام دوستاي نازنينم
اين تاپيك رو بايد زودتر ميزدم، شايد به كسي ايده اي ميداد اما همش منتظر درست شدن سايت بودم كه خب نشد...
اما خوندن و ديدنش شايد هنوزم خالي از لطف نباشه
دوستاي عزيزم من بعد ٣٤ سال زندگي اين رو فهميدم كه تنها گنج با ارزش ما تو زندگي لحظه ها هستن. اون لحظه هايي رو كه با شادي و شكرگزاري و ستايش سپري كرديم، صاحب گنج اون لحظه ها هستيم و حقيقتا اون لحظه هارو زندگي كرديم و حال خوبش تا ابد همراه روح ما خواهد بود
بنابراين تمام سعي ام بر اينه كه با هر موضوع كوچيكي شادي كنم و به خانواده ي كوچيكم شادي بدم به خصوص دختركم كه اول راهه... تمام اميدم بر اينه كه ذهنش پر از خاطرات شيرين و روشن و شاد باشه و قدر زندگي و لحظه ها رو بدونه🙏🏻
بريم سراغ زمستونِ دوستداشتني كه از راه رسيده
خدارو شكر كه پيشينيان ما براي شروع زمستون ، جشني زيبا و تمام عيار مثل يلدا رو برامون به ارث گذاشتن. چند روز بعدش هم كه كريسمس بود!
مي دونم مي دونم كه مال فرهنگ ما نيست و ربطي نداره به ما...
اما مني كه دنبال كوچكترين بهانه اي براي پختن كيك و تزئين و جشن گرفتن هستم، چطور ميتونم از همچين جشن قشنگي با اون رنگ هاي جذاب قرمز و سبز و طلايي بگذرم... علاوه بر اون كريسمس براي من به شدت خاطره انگيز هم هست
خانواده ي پدري من از ساكنين قديمي يكي از محله هاي قديمي تهران بودن كه ارامنه عزيز هم اونجا سكونت داشتن، من هم اونجا بدنيا اومدم و چند سالي در همسايگيشون بوديم
چيزي كه تو ذهن من مونده اون شور و شوقي بود كه قبل از كريسمس داشتن،طعم گاتا و پروك هاي خوشمزه شون كه شب كريسمس ميپختن، مغازه هاي محل كه همشون كارت پستال هايي با عكس هاي مريم مقدس و نوزادِ نورانيش رو پشت ويترين هاشون ميذاشتن....يه چيزي شبيه به حال و هواي اسفند خودمون
خلاصه كه من دوستش دارم و از قبل زمستون بهش فكر ميكردم، تو پينترست ميچرخيدم و تداركات مختصري ميديدم كه الان عكس هاشون رو اپلود ميكنم
ممنونم كه صبوري ميكنيد تا لود شن
