ازدواجایی ک دیدید اینجوری بوده؟

نصیب

نه بابا من چند مورد دیدم اصلا توخونه هم اهل ارایشو لباس خوابو این چیزا نیستن

عزیزم تو سنت کمه حرفات یه کم خام هست، اول اینکه کی گفته این قضیه صفر و یک هست، قرار نیس یه خانوم تحصیل کرده و شاغل و موفق به خودش نرسه، هرچیزی جای خودش رو داره، بله احتمالا هر روز دکتر پوست و آرایشگاه و فلان نیست و قرارم نیس یه آدم سالم از لحاظ روانی هر روزش درگیر این چیزا باشه، خوشبختی و درست زندگی کردن توی تعادل هست، زیاده روی تو هیچی نتیجه خوبی نداره، 

دوم اینکه کار کردن فقط به خاطر پول نیست، شخصیت آدم چندین جنبه داره که باید به همش رسید، اگه فقط درگیر ظاهر و خوش گذرونی باشی فک میکنی چقد، چند سال ازش لذت میبری؟ آدمی که از مغزش استفاده نکنه و درگیر کار و فعالیت مفید نباشه میانسالی افسرده س، یه نگاه به دور و اطرافت بنداز، یه کم بخون بدون افسردگی چی هست، یه کم رو آدما دقیق شو ببین جدا از ظاهر و حرفایی که به بقیه میزنن که خودشون رو خوب نشون بدن واقعیت زندگیشون چیه، به خود رسیدن و خوش گذرونی خوبه ولی به حد خودش، جای خودش

سوم اینکه بله یه مردایی هستن که دنبال اینن که خودشون رو بندازن که خانوم خرجشون رو بده کارای خونه رو هم بکنه بچه هم بزرگ کنه، ولی چند درصدن این مردا؟ مگه هر خانومی که شاغله شوهرش اینجوریه؟ مگه همه مرداي جامعه مریض و بیمارن که کار نکنن و بی مسئولیت باشن، شما حق انتخاب داری، از کسی که میخای باهاش آشنا بشی نپرس چشم به حقوق من داری یا نه! بشناسش باهاش وقت بگذرون ببین آدم مسئولیت پذیری هست یا نه، مرد امروزی هست که برابری زن و مرد رو قبول داشته باشه یا نه، مهربون و انسان هست یا نه، بعد ازدواج کن

اینی که شما میگی دو راهی نیست، صفر و یک نگاه میکنی و به نظر میاد دنبال دلیل میگردی که خودتو راحت کنی بگی من کار نمیکنم جاش شوهر پولدار میکنم خرجمو بده، ولی اینو بدون که وقتی نتونی از پس خودت بربیای باید همیشه تسلیم باشی، اگه خیانت دیدی، اگه یه روز نخاستت، اگه یه روز دیدی نمیتونی تحملش کنی در حاله کاملا وابستگی مالی داری و نمیتونی از پس خودت بربیای زندگی رو باختی، ریسک خیلی وحشتناکیه اونم تو جامعه ای مثل ایران که همه حق ها برا مرداس