رفتار با کودک اول پس از تولد کودک دوم

ببین کاری ب نیاز ندارن...اول ورود پرسنل ب اصطلاح برا اینکه پیچش رو سفت کنن بگن هممممه جوره باید پرسنل در خدمت سیستم باشه و ب اصطلاح فردا روز طلبکار نشه ک برا من تا دیروز فیکس صبح یا عصر یا...میذاشتید حالا من نمیتونم فلان شیفت رو بیام همه جوره براش شیفت میذارن...مثلا ممکنه یکی استعلاجی بیاره تو تو برنامه نبودی اججججبارا بگن باید بیای...این مصداق کامل زورگویی ه اما میکنن دیگه...

مردمم تو این وانفسا نیاز دارن ب کار و پول و اغلب تن میدن ب زورگویی...

مثلا ممکنه فلان پرسنل نیاز داشته باشه ب اضافه کار.مایل ب همکاری هم باشه ها اما چون میخوان ب نیروی جدید حالی کنن باید مطیع باشه ب اون فرد ندن اجبارا ب اون تازه وارده بدن...

این چیزی ه ک من از سیستم بیمارستان خودمون دستم اومده و انگار عمومیت هم داره همه جا...

دختر گل اولا ک هیچ مرکزی ۱۰۰درصد نیرو تامین نمیکنه...ب جز هدنرس و تعداد معدودی پرسنل در یک بخش هییییچ احدی فیکس مثلا صبح نیست...ممکنه ۷۰درصد مثلا صبح یا عصر بدن بهش اما ۱۰۰درصد شیفتاش مثلا صبح یا عصر نیست...

بعدشم گفتم بهت این نیست ک ب تمایل شما چندان کار داشته باشن...برا این ک متوجه بشه نیروی صفر کیلومترشون ک بایییید در خدمت سیستم باشه اوایل کار مثلا یکی دو سال اول قطعا اذیتش میکنن...بدترین شیفت ها...عیدها...عزاها...تعطیلات...صبح عصر شب..همه جوره بهش شیفت میدن...کلا درخواستت چیه؟این ک مثل پرسنل اداره ها صبح بری ظهر سر ی ساعتی خونه ات باشی؟

ابببببدا از این خبرها نیست...آب پاکی رو بریزم رو دستت...

تو خارج از ایران هم پرستاری عشششق میخواد...حالا اونجا ریالی بهت خوب میرسن...تو ایران قطعا عششششششششق میخواد....چون اون ریاله هم چندان در کار نیست...ببین تعبیرم دقیقا از پرستاری تو ایران واقعا مثل شهیدی ه ک داره میره میدون جنگ و میدونه ک قطعا صدماتی از این جنگ خواهد دید...حالا یا جونش رو میده یا مجروح میشه یا ی چیزیش میشه...

ببین من ۱۹سال داشتم رفتم سر کار بیمارستانمونم روانپزشکی ه...تو این سالها من مثلا هذیان و توهم نگرفتم از مریضها...اما کتت خوردم...فحش شنیدم...اون چند سال اول و حتا همین الان هم اذیت میکنن رده بالایی ها...حالا اون اوایل نمیدونستم چ جور جوابشون بدم الان میدونم...

صبوریم خیییییییلی نسبت ب اوایل کار اومده پایین...تحریک پذیرم...زود عصبی میشم...ب هیچ عنوان تحمل شلوغی و سر و صدا رو ندارم...الان تو این سالها اینها بهایی ه ک من دآدم بابت شغلم...

خواهرانه میگم...اگه نیومدی و آلوده این کار نشدی نیا...فیلد کاریت رو عوض کن...ی مهارت و تخصص جانبی کسب کن...نیا تو پرستاری...

در خدمتم عزیزم...اشکالش چیه آدم کاری از دستش برمیاد انجام بده؟

سلام بله...بیگاری تو سیبری ک نیست عزیزم  

نه والا...