هراچ هاکوپیان" در بین شهدای گمنام دانشگاه زاهدان
مسئول امور شهدا، جانبازان و آزادگان ارامنه اصفهان و جنوب ایران در این باره گفت: شهید هراچ هاکوپیان سرباز لشکر ۸۱ رزهی باختران بود که در هنگام عملیات کربلای ۹ در ۲۰ فروردین ماه سال ۶۶، با هدف عملیات آزاد سازی منطقه ایرانی بابا هادی به شهادت رسید.
زاره قاراخانیان در گفت و گو با ایرنا با بیان اینکه هراچ متولد ۱۴ تیر ماه سال ۴۴ در اصفهان است، افزود: در سال ۹۱ پیکر چند شهید گمنام تفحص و سپس در دانشگاه زاهدان با تشریفات به خاک سپرده می شود که اکنون مشخص شده است یکی از این شهدای گمنام" هراچ هاکوپیان" است.
اصفهان یک شهید مفقود الاثر ارمنی دیگر دارد
مسئول امور شهدا،جانبازان و آزادگان ارامنه اصفهان و جنوب ایران در خصوص تاخیر در تشخیص و شناسایی این شهید تصریح کرد: آزمایش DNA خیلی زود جواب نمی دهد اما این تشخیص یک مساله ای است که باید خانواده شهید نسبت به آن اقدام و مراحل پیگیری را از متولیان جویا شوند.
قاراخانیان ادامه داد: در منطقه شمال ایران و تهران حدود ۵۳ الی ۵۵ شهید ارمنی و در منطقه جنوب ایران ۶ شهید به ثبت رسیده است که چهار تن از این شهدا مربوط به اصفهان هستند که با پیدا شدن پیکر شهید هراچ هاکوپیان، یک شهید مفقود الاثر دیگری به نام "هنریک درهوانسیان" از اهالی شاهین شهر باقی مانده که هنوز پیکر آن پیدا نشده است.
وی اضافه کرد: به اسم هر ۶ شهید ارمنی کوچه نام گذاری و برای شهدای به خاک سپرده شده بنای با شکوهی در آرامستان ارامنه ساخته شده است
در تمام مدت خبر پیدا شدن فرزند، نگاه مادر به نگاه پدر گره می خورد و با دیدن صحنه پیدا شدن پیکر و تفحص اشک از گوشه چشمانشان جاری می شود، حتی ماسک روی صورت ناشی از کرونا هم نمی تواند حس چشم انتظاری را پنهان کند، یک دنیا حرف نگفته از نبودنها بر لبانشان جاری است.
نای ایستادنی برای پدر نمانده اما مادر پای خود را به زمین میخکوب می کند وقتی لحظات هولناک تشییع فرزند بر دستان مردمان زاهدان را می بیند، مادر شهید همیشه مقاوم است فرقی ندارد که مسیحی باشد یا مسلمان به پاس استواری آن باید تمام قد ایستاد و سر تعظیم فرود آورد و اصفهان همیشه سر بلند در آینده ای نه چندان دور میزبان آرمیدن فرزندی از جنس مسیح به زادگاه خود خواهد بود که روزی برای این آب و خاک از جان گذشت و شهید شد و گمنام و سرانجام پیدا شد.
چشمان خسته و چشم براه مادر از شنیدن خبر پیداشدن پیکر شهیدش پس از ۳۳ سال در تعجب است و پدر مدام عکس پسر را بغل می‌کند و می‌نوازد، تنها یادگار خانه عکسی از فرزند دلبندش"هراچ" است که پس از سالها فراق، قوت قلب والدین شده است
گویا اما این خداحافظی با بقیه خدا حافظی ها فرق داشت، هراچ سرباز ارتش شده بود و در شرایط آن سالها باید در کنار سایر هم رزمانش پای نجات کشورش می ایستاد، دفاع از آب و خاک، مسیحی و مسلمان و زرتشتی ندارد، پای ایران که وسط باشد خون هراچ ها از دل ایران و جلفای اصفهان برای غربی ترین نقطه غرب ایران به جوش می آید و برای آن می جنگد.
«آسانت هاکوپیان» خواهر بزرگ‌تر شهید هراچ هاکوپیان در خصوص ویژگی‌های اخلاقی هراچ اینگونه اظهار می‌کند: «هراچ مانند معنای نامش چشم‌های آتشینی داشت، او مهربان‌ترین برادرم بود، من متولد ۴۱ و هراچ متولد ۴۴ بود، هر بار ناراحت بودم برادرم به من دلداری می‌داد، هر چند کوچک‌تر از من بود اما همیشه برایم رفتاری مردانه داشت و من می‌توانستم به او تکیه کنم، هراچ بسیار مهربان بود، او هر روز به دوست و آشنا سر می‌زد، او حتی زمانی که در جبهه بود برای همه فامیل نامه می‌نوشت و جویای حال همه می‌شد، او همیشه در کارها به مادر و پدرم کمک می‌کرد و تا مادامی که با ما بود زندگی بر ما بسیار شیرین می‌گذشت.»
این خواهر شهید که انتظار را سخت‌ترین کار دنیا می‌داند، در خصوص حال و روز مادر و پدرش در دوران بی خبری از هراچ می‌گوید: «در این ۳۳ سال مادر و پدرم هیچ آرامشی نداشتند، همیشه منتظر خبری از هراچ بودند، آنها همیشه با خود می‌گفتند که هراچ کجاست، اصلاً زنده است یا شهید شده؟ بدنش کجا مانده است؛ در خاک عراق است یا ایران، بیشترین گفت و گوی پدر و مادرم در این سالها در خصوص سرنوشت هراچ بود که خوشبختانه به سرانجام رسید و مادر و پدرم به کمی به آرامش رسیدند.»
خدا می داند که قبل رفتن چه آرزوهایی داشت و شوق چه عشقی باعث شد که هراچ این هموطن ارمنی راهی خدمت سربازی شود، شاید؛ زمانی که با پدر و مادر خود خداحافظی کرد و در آغوششان گرفت، هیچ وقت فکر نمی کرد که دیداری دیگر تازه نخواهد شد و مادر جوان نیز؛ هیچ وقت فکر نمی کرد که رخت دامادی را بر تن پسر نخواهد دید، زیرا همه خداحافظی ها به امید سلامی دوباره ختم می شود
برشی از زندگی سردار مهر🌹🌿
برنامه روایت حبیب : حاج قاسم هیچ وقت برای خودش زندگی نکرد ......
«نغمہ ملکوتـے عشاق را جز عاشق
نمیتواندبفهمداگر عاشق باشـے خواهــے
دیدکه نغمه پرندگان وادی عشق چیزے جز شهادت نیست»-
100 صلوات هدیه می کنم
متشکرم لطف دارین.خیلی خوشحالم کردین.راضی به زحمت نبودم خانم میلانی عزیز.خدا اجر وثواب چند برابرشو به اموات ودرگذشتگان شما هدیه کنن ان شاءالله.هدیه به اموات پدری ومادریتون از اول خلقت تا آخرینشون صلوات میفرستم وقرآن می خونم .
