دوست و یار عزیزی را از دست داده ای و در غم دوریش بی تابی. به دنبال راه چاره می گردی تا او را بازگردانی. تو که از صمیم قلب از کرده خود پشیمان هستی و قصد آزار او را نداشته ای و در ضمن به او حق می دهی که از تو رنجیده خاطر شود، بهتر است جسارت به خرج دهی و حرف دل را با او بگویی. بدان که دنیا چند روزی بیش نیست و چه بهتر که هرچند زودتر کدورتها برطرف شود.
نتیجه تفال به دیوان حافظ:
۱- حضرت حافظ در بیت های اول تا سوم می فرماید:
* محبوبم در لباس کتان نازک ظریفش، با ناز و کرشمه خرامان می رفت و از شدت حسادت جمال وی، صد زیباروی لباس حریر خود را پاره کردند.
* از حرارت آتش شراب بر اطراف چهره اش مانند ژاله و قطرات باران که بر برگ گل بیفتد، چهره اش عرق کرده بود.
* لب یاقوت روح پرور محبوب، از آب چشمه محبت بوجود آمده است و قامت بلندش، به ناز تربیت شده است.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
۲- این نیت ارزش آن را دارد که برایش تلاشی بی وقفه کنید زیرا سعادت و کامیابی در آن بخوبی دیده می شود. حیف است که زمان از کف برود و وقت بیهوده تلف گردد.
۳- همه چیز از روی اجبار به دست می آید، غیر از عشق که باید دلی گرم و قلبی پر از احساس وجود داشته باشد. پس اول او را امتحان کنید. سپس دل در گرو عشق او بسپارید که هم پسندیده است و هم عیبی ندارد زیرا ممکن است دلش جای دیگر باشد و شما را برای حسادت دیگران بطور موقتی انتخاب کرده باشد.
۴- در آینده امکانات بهتری در اختیار شما قرار خواهد گرفت و بهتر بگویم زمان در اختیار شماست و شاهین موفقیت اجازه ورود می خواهد.