مادر شدن،
پدر شدن،
فقط به این نیست که بچه ای رو وارد این دنیا کنین ،
فقط به این نیست که براش غذا ، لباس و مکان امن فراهم کنین
فقط به این‌نیست که بفرستینش مدرسه،
بزرگ که شد راهی خونه ی بختش کنین ،
بچه ی شما همونقدر که به غذا نیاز داره به عشق نیاز داره
همون قدر که به مکان امن نیاز داره احتیاج به آرامش داره
نیاز داره محبت رو از رابطه ی بین پدر و مادرش یاد بگیره
نیاز داره زیر دست والدین با سواد بزرگ شه،
منظور من از سواد تحصیلات نیست، منظورم آگاهیه،
که آگاه باشین فرزند ملک شما نیست که مالکش باشین که آگاه باشین فرزند شما احساسات داره،
از همون دوران نوزادی تا زمانی که در این دنیا زندگی میکنه احساساتش رو در نظر بگیرین ،
اگه حوصله ندارین،
اگه وقت ندارین،
اگه جنسیت بچتون براتون مهمه و پسر یا دختر بودنش رو عشقتون بهش تاثیر میذاره
اگه همسرتون به هرنحوی به بچتون ظلم میکنه و جرات ندارین ازش دفاع کنین
اگه هر روز به یه نحوی اعتماد به نفس رو از بچتون میگیرین ، بهش میگین نمیتونی ، نکن، تو هیچی نمیشی، از پسرخالت یاد بگیر...
اگه نمیتونین هیچ گونه صمیمیتی با فرزندتون داشته باشین و نمیتونین باعث شین که بچتون عمیقا لذت پدر و مادر خوب داشتن رو بچشه
و ...
لطفا
لطفا بچه دار نشین
لطفا روان یک آدم بیگناه رو به بازی نگیرین فقط بخاطر اینکه به هر قیمتی والد بشین!
لطفا جوری نباشین که بچتون دلش از شما بگیره و ندونه دردش رو پیش کی ببره
لطفا کاری نکنین که فرزندتون برای آرامش خودش به نبودن و نیستی شما راضی شه ...
نمیدونم حرفامو قبول دارین یا میخواین بتوپین بهم
اما چه خوشمون بیاد یا نه همش واقعیته!
