منم باهاشون تو یک ساختمونم.خوبه آدم تو مواقع اضطراری به دردشون بخوره ولی نه اینکه تو حالت عادی هم انجام بدی و توقعات رو ببری بالا.واسه بدن خودت ارزش قائل باش.من تازه دارم سرعقل میام.چرا به خودم آسیب بزنم به خاطر کسی که وقتی بهش نیاز دارم بخاطرم یه تکون هم به خودش نمیده؟
من و شوهرم چندباری مادرشوهرش مریض بود باهاش می‌رفتیم بیمارستان منم پیشش میموندم یه استان دیگه ای میبردیمش بیمارستان بهش شوهرم به مادرش میگفت دیدی میبردیمت بیمارستان پیشت میموندیم اون وقت مادرشوهرم میگه خوب زن وبچت میومدن کوبیده میخوردن برای خودشون
نکن.منم اینجوری بودم دیدم دارم خل میشم.مشکل اعصاب گرفته بودم بس که حرف شنیده بودم و سکوت کرده بودم.شوهرم دید دارم نابود میشم گفت ازت خواهش میکنم دیگه نرو پایین.خانواده ی من هستن من میگم نرو.من ناراحت نمیشم.حرفشو گوش نکردم ولی ارتباطمو کم کردم.الان ۳ ساله روزی یک بار میرم سر میزنم نیم ساعته برمیگردم.اگر کاری باشه که مادرشوهرم نتونه کمکش میکنم میام بالا.اوایل هی ناراحت میشدن و تیکه مینداختن ولی کم کم عادت کردن و الان همه چیز سرجاشه.
😂😂😂وای یاخدا
همین دیگه اینقد خوب بودی فک میکنن وظیفه ته البته خدا منو ببخش منم مادر خودم مادرشوهره اصلا دوس ندارم عروسمون باهاش بد باشه
ولی خدا میدونه من بد نبودم ولی خیلی اذیت شدم جوونیم نابود شد
اینو بر اساس تحربه خودم گفتم از وقتی که برام مهم نیستن ارامش دارم
شوهرم با داداشش دعواش میشه اونام فک میکنن من پرش میکنم
منم با اعتمادبه نفس کامل از جلوشون رد میشم انگار چوب تو استینشون میکنم
مادرشوهرم امروز مریض شده بود رفت دکتراوردنش خونه شوهرم دوسه بارگفت بروپیش مامانم تا بهش گفتم نمیتونم گفت زشته منم یه ده دقیقه رفتم نشستم به همه سلام کردم ولی پدرشوه رمادرشوهرم جوابمو ندادن منم ده دقیقه بعدش بلندشدم اومدم هیچ حرفیم نزدم
