شهید هاشم دهقانی نیا 🌹 شهید غیرت 🌹 .....زیارت روزانه شهدا روز صد و بیست و پنجم 🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

مهمترین معیار وی برای انتخاب همسر و زندگی مشترک چه بود؟

مادر شهید: نجابت! هاشم عاشق نجابت همسرش شد و حجب و حیای همسرش بود که او را شیفته خود کرد و خوشبختانه در طول 4 سال زندگی مشترک این دو در کنار هم نهایت آرامش و خوشبختی را تجربه کردند.

همسر شهید: من هنوز درسم را تمام نکرده بودم و موقع امتحانات ترم آخر سال سوم دبیرستان بود که از خواستگاری هاشم و خانواده اش از طریق مادرم خبردار شدم و پدرم بعد از تحقیقات مرسوم در هر آئین ازدواج و نیز دیدن نجابت و معصومیت هاشم راضی به این وصلت شد.

شاید یکی از دلایل دیگر رضایت پدرم برای این امر رابطه فامیلی هاشم و خانواده اش هم با پدر و هم با مادرم بوده باشد ولی من خودم هم گاهی از رفتارهای هاشم در هنگام مواجه با من متوجه رگه هایی کمرنگ از علاقه ایشان به خودم می شدم ولی در حالت کلی هاشم بهترین انتخاب من برای زندگی مشترک بود.

از اولین دیدار خانواده اش با خانواده من به رسم خواستگاری خیلی سریع گذشت و هاشم در نخستین برخوردش در این مراسم خیلی راحت و بدون خجالت با من حرف می زد و هیچ شرطی آنچنانی مانند دیگر جوانان امروزی برای ازدواج با من نداشت و فقط شرطی که داشت حجاب و چادر سر کردن بود که بعد از قبول کردن این شرط او همه چیز قطعی و نهایی شد.

معیار شما برای انتخاب شهید هاشم دهقانی نیا چه بود؟

همسر شهید: سادگی، بی ریا بودن و نجابت هاشم تمام آن چیزی بود که مرا شیفته و راضی به ازدواج با او کرد.

از همان ابتدای زندگی مشترکمان نه او از من چیزی خواست و نه من از او چیزی می‌ خواستم در زندگی درک و شعور کافی است، هاشم شاید برای اطرافیان آدم معمولی و عادی بود ولی برای من خاص بود رفتارهای او با بقیه برادرهایش فرق داشت خیلی مهربان و اهل زندگی بود نه سخت گیری می کرد نه عصبانی می‌ شد و فکر کنم همین یک امر وجه تمییز او با دیگران بود.

با اینکه من سن کمتری نسبت به او داشتم همیشه در اختلافات جزیی که بین ما اتفاق می افتاد سعی داشت تا مرا درک کند و اگر هم مراوده ای رخ می داد همیشه دوست داشت آن را بین خودمان حل و فصل کنیم و دوست نداشت که نه خانواده او و نه خانواده من متوجه مسئله شوند و این نشان از مستقل بودن او داشت.

زندگی در زمان ماموریت شهید برایتان سخت نبود؟

همسر شهید: در مجموع مدت 4 سال زندگی مشترکمان دائم در ماموریت بود و یکسالی که حتی یک بار هم او را ندیدم متحمل سختی های زیادی شدم و هر روز سعی می کردم تا با نوشتن خاطره ای در دفتر خاطراتم و شاید نامه ای به وی خودم را آرام کنم.

در این مدت مکالمه های تلفنی زیادی باهم نداشتیم هر بار هم که با او تماس می گرفتم از ترس اینکه مبادا از نگرانی و دلتنگی ام باخبر شود سعی می کردم حد جانب را نگهدارم و به دلیل اینکه با برادرم هم رزم بود سعی می کردم تا سفارشش را به برادرم بکنم.

شهید مرادی را دوست داشت و نام وی ورد زبانش بود و با همیشه با صمیمیت و احترام از او یاد می کرد تا زمانی که شهید مرادی به شهادت رسید و ما چند روزی از حال او بی خبر و نگران بودیم.

روزهای اولی که از ماموریت بعد از مرگ شهید مرادی برگشت اصلا حال خوبی نداشت خیلی آشفته بود وقتی می‌ خوابید مدام نام وی را بر زبان جاری می ساخت و تا چند روز دیگر که به خودش آمد نحوه شهادت دلخراش شهید مرادی را تعریف کرد اینکه چطور پا به پای هم می ‌رفتند و شهید از دره ‌ای بلند و برفی سقوط می‌ کند و برای آوردن پیکرش چه سختی کشیده ‌اند.

در هر بار که ماموریت می رفت و کمی دیر می کرد یا تعللی برای دیر رسیدن داشت دلمان شور می زد که نکند اتفاقی برای هاشم افتاده و ما خبر نداریم دائم تماس می گرفتیم ولی کسی پاسخگو نبود و این امر نگرانی ما را دوچندان می کرد تا اینکه روزی وقتی به خانه برگشت به او گفتم: هاشم از این به بعد به هر ماموریتی که رفتی توروخدا مارو بی خبر نذار ما اینجا از دلشوره می میریم.

کمی از حسام و شهنام، یادگاری های شهید برای ما بگویید؟

همسر شهید: من و هاشم اصلا فکر اینکه روزی خدا بچه دوقلو و به این زیبایی هدیه بدهد را نمی کردیم تا اینکه این اتفاق به خواست خدا افتاد و حسام و شهنام به دنیا آمدند و هاشم برای آمدن آنها لحظه شماری می کرد و سعی داشت تا در آن روزها کمتر به ماموریت برود تا بیشتر در کنار خانواده باشد.

در طول این سه سال برای تر و خشک کردن بچه ‌ها از کسی کمک نگرفتیم دوتایی در خانه به کمک هم به امور آن ها می ‌رسیدم با اینکه از پادگان خسته می ‌آمد ولی تا پاسی از شب گاهی هم تا صبح به من کمک می‌ کرد.

بچه ‌ها چون دوقلو بودند خیلی گریه می‌ کردند و نیاز به مراقبت بیشتری داشتند که هاشم با تمام خستگی های وافر باز هم کمک رس من بود و هیچگاه در طول این مدت از بابت امور فرزندانمان مرا تنها نگذاشت.

حسام و شهنام بعد از رفتن پدرشان دائم بی قراری می کنند و دوری از پدر برایشان از همین ابتدای راه سخت و دشوار است حتی گاهی می شود که قاب عکس هاشم مونسی می شود برای حسام و شهنام و با دیدن لبخند هاشم در قاب عکس تبسم بر لبان آن ها نیز می نشیند.

امیدوارم بتوانم این دو یادگار هاشم را آن طور که دلش می خواست و مطابق با معیارهای او برای تربیت فرزند بزرگ و تربیت کنم تا با این کار آرامش خاطر هاشم نیز تضمین شود.

چطور شد که تصمیم به رفتن به کربلا گرفت؟

مادر شهید: یک روز به طور اتفاقی با خانه تماس گرفت و به من و نسیم، همسرش گفت که حلالم کنید بعد از یک ماموریتم در این نزدیکی به احتمال زیاد به کربلا بروم و همین اتفاق افتاد و بعد از تدارک سفر به این سفر زیارتی رفت و بعد از مدت کوتاهی برگشت و بعد از بازگشت خیلی تغییر کرده بود نورانیت و معضومیت چهره هاشم حالا دوچندان شده بود و مدام از غریبی و شهادت غریبانه امام حسین(ع) و یارانش حرف می زد.

برادر شهید: به حضرت زینب( س) و حضرت ابوالفضل (ع) علاقه خاصی داشت به من گفت: می‌ خواهم به دوره آموزشی سوریه بروم. از اینکه یک دفعه چنین تصمیمی گرفته بود بهت زده شدم. او از هدف و آرمان اصلی ‌اش گفت منم مانع رفتنش نشدم.

در 27 بهمن سال گذشته به سوریه اعزام شد البته زمان دقیق رفتنش را به ما نگفت تنها مادرم و همسرش خبر داشتند. همه ما 9 برادر و خواهر از این غصه می‌ خوریم که در هیچ کدام از اعزام‌ هایش بدرقه ‌اش نکرده و دل سیر او را ندیدیم.

همسر شهید: بعد از آن زیارت یک روز به من گفت که می خواهم برای یک دوره آموزش کوتاه مدت موتور سواری به تهران بروم و زود برمی گردم من هم مانند دیگر ماموریت های هاشم مجبور به موافقت بودم، رفت و بعد از برگشت گفت: نسیم این ماموریت دوره آموزش مدافع حرم در سوریه بود و در واقع من به آنجا رفته بودم.

من خیلی آشفته شدم و او خیلی خونسرد لبخندی زد و به من گفت: باور کن این دوره و ماموریت فقط سوری بود و شاید اصلا اتفاق خاصی نیفتاد و نرفیتم تو نگران نباش به احتمال زیاد لغو بشه، من چیزی نگفتم ولی نگرانی مثل خوره ای به تمام جانم افتاده بود و نگران از اینکه نکند برای هاشم اتفاقی بیفتد و ما تنها بمانیم؟

این روال ادامه داشت تا اینکه یک روز به ما خبر داد که دارم به سوریه می روم، یک لحظه جا خوردم و دلشوره گرفتم ولی کاری نمی شد کرد او تصمیم گرفته بود و از دست من و مادرش هم کاری بر نمی آمد تا اینکه....

یک روز صبح مثل تمام روزهای دیگر که آماده رفتن به ماموریت می شد ساعت 6 صبح برای خداحافظی و طلب دعای خیر به پیش مادرش رفت و خیلی خونسرد بود و من هم از همین حس او دلگرم می شدم خداحافظی کرد و همین که خواست پایش را بیرون بگذارد بچه‌ ها شروع به گریه کردند آرام و قرار نداشتند هاشم دید این طوری است برگشت بچه ها را بوسید آنها آرام شدند دوباره که خواست برود بچه ها گریه کردند این بار برنگشت تا ته کوچه رفت فقط یکبار از دور به من و بچه ها و مادرش نگاه غریبانه ‌ای کرد و رفت و ما پشت سرش آب ریخته با این نیت که خدا او را به سلامت بر می گرداند، ولی او دیگر هیچگاه برنگشت...

. 

حجت الاسلام عبدالله رضایی همرزم شهید هاشم دهقانی در گفتگو با خبرنگار مشکین‌رسا گفت:  هاشم دهقانی از پاسداران  جوان تیپ ۳۷ سپاه حضرت عباس (ع) و از رزمی کاران زبده استان بود که قبل از عید به جمع مدافعان حرم پیوسته بود پیش از اعزام به سوریه این شهید را از دور دیده بودم اما از نزدیک ملاقات نکرده بودم تا اینکه در ماموریت سوریه با این شهید هم رزم شدم و در اولین روزهای ماموریت به رشادت‌ها و جدیت این شهید در انجام ماموریت محوله پی بردم.

وی افزود: قبل از عملیات ۷ اسفند ماه شهید دهقانی را به خوبی نمی‌شناختم تا اینکه در عملیات ۷ اسفند سال ۹۴ با این شهید همرزم همراه شدم و جهت انجام ماموریت به یکی از روستاهای سوریه آماده شدیم و در شب عملیات، بعد از اقامه نماز مغرب و عشاء به طرف یکی از روستاهای سوریه حرکت کردیم،

وی ادامه داد: شهید دهقانی در این ماموریت فرماندهی یکی از دسته های گردان را بر عهده داشت و در حین حرکت دسته این شهید پیش رو بود و وقتی عملیات شروع شد در هر محوری که با آتش سنگین دشمن مواجه می‌شدیم از شهید دهقانی خواسته می‌شود تا در محل حاضر شود و تا زمانی که آتش دشمن را خاموش نمی‌کرد باز نمی‌گشت تا اینکه آن روستا را به تصرف خود درآوردیم لذا در آن شب با شجاعت‌ها و رشادت‌های این شهید جوان آشنا شدم.

.

حجت الاسلام رضایی خاطر نشان کرد: بنده بعد از مجروحیت وارد حیاتی شدم و به دنبال من رزمنده دیگری به نام حاجی رضا وارد حیات شد در آن لحظه به شدت زخمی و ضعیف شده بودم، حاجی رضا، شهید دهقانی را فراخواند و وضعیت مرا به وی اطلاع داد آنان خواستند مرا به محلی امن منتقل کنند اما  آن حیات تنها یک راه ورودی داشت که از آن ورودی هم امکان تردد وجود نداشت لذا مجبور بودیم از بپریم.

وی گفت: از انجایی که به شدت مجروح شده بودم امکان پریدن از دیوار وجود نداشت و آنان نیز از وضعیت جسمی من ناامید شده بودند تا اینکه شهید دهقانی ازم خواست به طرف دیوار حرکت کنم و با کمک وی توانستم از دیوار عبور کنم لذا شهامت شهید هاشم دهقانی در آن زمان مثال زدنی بود که موجب شد نجات یابم.

رزمنده مدافع حرم گفت: در بیمارستان حلب بودم که از رزمندگان خبر نحوه زخمی شدن دهقانی را شنیدم به طوری که تکفیری‌ها برای بازپس گیری به این روستا حمله ور شده بودند و چند تن از پاسداران جوان با شجاعت تمام در مقابل تکفیری‌ها ایستاده بودند که از جمله آنان شهید دهقانی بود که با نهایت تلاش در مقابل دشمن ایستادگی و دفاع کرده بود که در نهایت وی بر اثر مجروحیت قطع نخاع شده و حرکت برای این شهید غیر ممکن شده بود.

وی افزود: از آنجایی که به علت مجروحیت از منطقه خارج شده بودم دیگر خبری از وی نداشتم تا اینکه خبر شهادت این جوان دلاور را شنیدم.

🌿🌿🌿🌿معرفی کتاب :

شهید غیرت: نگاهی کوتاه به زندگی شهید هاشم دهقانی‌نیا اولین شهید مدافع حرم استان اردبیل

مؤلفان:

 اکبر دهقانی‌نیا، رامین پوراسکندری

ناشر: خط هشت

زبان: فارسی

رده‌بندی دیویی: 297.984

سال چاپ: 1395

نوبت چاپ: 1

تعداد صفحات: 242

شابک 10 رقمی: 6008393244

شابک 13 رقمی: 9786008393245

کد کتاب در گیسوم: 11447607

اين گل را به رسم هديه
تقديم نگاهت كرديم
حاشا اينكه از راه تو
حتى لحظه اي برگرديم
يا زينب

از شام بلا، شهيد آوردند
با شور و نوا، شهيد آوردند
سوي شهر ما، شهيدي آوردند

(یا زینب مدد)

چون امّ وهب، بسيارند

در هر سوي اين مردستان

مادرهاي عاشق پرور

در ايران و افغانستان

يا زينب

هم چون اين شهيد، فراوان داريم

تا وقتي سر و تن و جان داريم

ما به نهضت شما ايمان داريم

 دلم می‌تپد در هوای ره تو

 بلا گر ببارد ولو همچو باران

 پذیرا شو این ران خرد ملخ را

ولو نیست درخور به ملک سلیمان