دختر من ۷ سالشه عزیزم. امسال رفت کلاس دوم. ولی تو خوابیدن از یک بچه ۳ ساله خیلی بدتره خدایی!!!! البته تقصیر خودم بوده بیشتر. بهر حال الان شب تا صبح کامل نمیخوابه. چند بار بیدار میشه و هربار منو صدا میکنه!!!!!
ببین کلا دنبال یه بهونه ای هست واسه بلند شدن از جاش، آب خیلی میخوره بخاطر همین همیشه لیوان آبشو میذارم کنار تختش. ولی کلا مشکل اینه که من خیلی دیر اتاقشو واسه خوابیدن جدا کردم و موقع خوابیدن همش کنار خودم بوده مثلا تا ۲ سال پیش. وقتی هم نوزاد بود شبا خیلی شیر میخورد و من شیر شب رو باید زودتر قطع میکردم که نکردم و تا آخرین روزای شیردهی شبا تا صبح بهش شیر دادم!!! اون موقع فکر نمیکردم اشتباهه، ولی چند سال بعد فهمیدم همین کار باعث شده عادت کنه به شب بیدار شدن. الان به همه دور و بریام میگم شیر شبو خیلی زودتر قطع کنین و اتاقشو هم تا ۲ سالگی جدا کنین تا جای ممکنه. دختر من الان انقدر به وجود من کنارش عادت کرده که تو خواب هم بودن یا نبودن منو کنارش حس میکنه.
قسمت جالبش اینه که تو هیچ مورددیگه ای به من وابسته نیست. از همون سن پایین تو همه چی مستقل شد. اولین روزی که رفتیم مهدکودک ثبت نامش کردیم خودش اومد گفت شما برین دیگه من همینجا میمونم. اگه چند ساعت هم با کس دیگه ای بیرون باشه، یا خونه کسی بره، با خلاصه به هر شکلی با من نباشه اصلا مشکلی نداره. فقط و فقط موقع خواب و در طول خوابش باید حضور منو حس کنه و این عادت تقصیر خودم بوده در واقع!!!
[QUOTE=157420727]ببین کلا دنبال یه بهونه ای هست واسه بلند شدن از جاش، آب خیلی میخوره بخاطر همین همیشه لیوان آبشو میذا ...[/QUOT
وای چ بد....
اینکه مدام صدا میکنه چقدر رو اعصابه....
سعی کن باهاش بحرفی...الان دیگه متوجه میشه.......شاید اضطراب داره....
بنظرم با ی روانشناس کودک صحبت کن. چون بچه دوم بیاد ضربه میبینه....
من که سعی میکنم بیشتر به باباش عادت کنه. چون خیلی ها رو دیدم بچه دوم اوردن بچه اول خیلی اسیب دیده.
