خب چرا ب جاى اين کار تاپیک نمیزنی ک مثلا بچه هابیاید هرروز فلان اذکاررو بگیم مثلاسبحان ا... یا اذکار دیگه یا مثلا هرشب سوره ملک رو بخونیم یا تفسیر و برداسدت هرکس از هرصفحه از قرآن ب بحث گذاشته بشه یا مثلا جمعه ها کی غسل جمعه گرفت یا کی سوره کهف خوند
عزیزم فکر میکنم اوناجانشون رو دزفاع از وطن از دست دادن و قطعا کار با ارزشی کردن و جایگاه والایی دارن اما مطمئن باش خانواده های اکثراونها الان ناراضی ان چیزی ک اونهاجونشون رو ب خاطرش از دست دادن بعدها خیلی راحت از دست رفت
عزیز هستند دوستان که این کار رو انجام میدن و درباره این موضوعات تاپیک میزنند . روزی که شهدا رفتن با صداقت جان عزیزشون رو‌فدا کردند
برای هدف با ارزش و آزادی و رفاه حال محرومین رفتند .. این بزرگواران رو از قضایای این روزگار و مسببان و انواع اختلاسگران جدا کنیم . درسته عزیز ؟
من میدونم شما عزیز به چی اشاره میکنید و منظورتون رو درک میکنم . ولی همه ما در قلبمون به این اعتقاد داریم که برای ما هموطنان جانشون رو فدا کردند و این فداکاری حتی اگر با چرخش زمانه نظر متفاوتی حتی از طرف خانواده شهدا داشته باشه ربطی به ایثار و مقام بالای شهید نداره و ذره ای از ارزش کار بزرگشون کم نمیکنه 🙏
🌹☘️🌹☘️🌹
وقتی که حسین آقا با 40 سردار به خانه آمد
سال 76 در حالی که روی چهارپایه رفته بودم تا پنجره اتاق را تمیز کنم، حسین‌آقا در منزل را باز کرد؛ با ماشین سپاه داخل حیاط خانه آمده بود.
ـ مادر آنجا رفته‌ای چه کار؟
ـ اگر تو نمی‌خواستی من بروم بالای چهارپایه، نمی‌رفتی!
ـ حسین آقا، برای چه این ماشین را آوردی داخل حیاط؟
ـ 40 مهمان داریم.
ـ 40 سردار، در یک ذره ماشین؟
ـ 40 سردار تفحص کردم تا تحویل معراج بدهم.
مادری که مژده شهادت پسرش را به او داد
حدود یازده ماه از حضور حسین آقا در منطقه می‌گذشت؛ یک شب که به تهران آمد، خوابش را برایم تعریف کرد و گفت: «در خواب آقایی را دیدم قد بلند با عمامه مشکی و با یک خال در سمت راست صورتش، حسن و عباس نیز در کنار او ایستاده بودند؛ هر سه نزدیکم آمدند، آن آقا مرا بغل کرده و بوسید. سپس دستم را گرفت و به سوی ماشینی رفتم و همگی سوار شدیم».
این درست شبیه خوابی بود که برادرش عباس نیز قبل از شهادت برایم تعریف کرده بود.
ـ حسین آقا، دیگر به منطقه و تفحص نرو.
ـ مامان، اگر این را از من بخواهی از خانه می‌روم و حتی شب‌ها را هم در مسجد می‌مانم.
ـ حسین، عباس هم چنین خوابی دیده بود و رفت شهید شد.
وقتی این را گفتم، چهره حسین‌آقا گلگون شد، در گوشه اتاق نشست و لبخندی زد؛ چقدر از این حرفم خوشحال شد.
بعد از اولین سالگرد شهادت عباس آقا در پنجم خرداد، عصر سه‌شنبه 27 خرداد ماه حسین آقا با منزل تماس گرفت و گفت: «مادر یک یخچال برایتان خریده‌ام منتظر باشید برایتان بیاورند». صدای خسته و لحن کلامش مرا به یاد آخرین تماس عباس آقا انداخت.
ـ پسرم، چرا صدایت این طوریه؟
ـ خسته‌ام و می‌خوام برم بخوابم.
ـ حسین آقا! کی می‌آیی دلم شور می‌زنه؟
ـ زود می‌آیم.
حتما ک جدا هستند شما اسم تاپیکتون هست زیارت روزانه شهدا،،،شایدبهتربودعنوان دیگه ای انتخاب میشد تا کسی شبهه براش ایجاد نشه حالا کاری ندارم اصل موضوع اصن درست هست یا ن. زیارت هم فقط خاص خداست برای کس دیگة ای بکار نمیره. اونهامسئول اعمال خودشون بودن و اصل دین و اعتقاداتشون سرنوشتشون رو تو اون دنیا مشخص میکنه دعاها و سلام و صلوات ماهم کمکی به اون صورت نمیکنه. من منظورم این بود ک حالا ک شما داری زحمت میکشی وقت مییذاری کاری کن ک ثواب اون دنیاتم باشه
صبح روز چهارشنبه 28 خرداد بود؛ با دخترانم بلند شدیم و خانه را تمیز کردیم. سنگینی عجیبی را در سرم احساس می‌کردم؛ به بچه‌ها گفتم امروز حالم خوش نیست؛ انگار اتفاقی افتاده و ما خبر نداشتیم.
به حسین آقا زنگ زدم. یکی از برادران گوشی را در ستاد کمیته جستجو مفقودین اهواز برداشت، گفتم: «تو را به خدا بگویید حسین آقا کجاست؟» گفت: «حاجی خانم همین جاها بود. حاجی خانم... حاجی خانم الان...حسین آقا، حسین آقا ...» ارتباط قطع شد دوباره زنگ زدم و یک نفر دیگری گوشی را برداشت و گفت: «مادر، همین جاهاست الان می‌آید».
بار سوم یکی دیگر گوشی را برداشت و گفت: «مادر، حسین‌آقا خسته‌اند و خوابیده‌اند». آن روز ساعت یازده صبح حسین آقا به آرزویش رسیده بود.
ممنون عزیزم من به حرف شما دوست عزیزم احترام میزارم و برام محترم هستید . ولی حقیقتا اون دنیا هم همین اعمال به درد میخوره نه فقط صبح تا شب خوندن دعا . (.قرآن و دعا وقتی جلوه ی عملی نداشته باشه زیاد فایده چندانی نداره ) . ما خیلی مستندات و بیانات داریم که مقام شهدا بسیار بالاست . و مقام شفاعت دارند حتی مقام و ارزش پدر و مادر رو باید گفته بشه زیارت... این کلمه به عرف اجتماع ربط داره و معانی و مناسبت مختلف رو شامل میشه و کلمه به معنی ستایش نیست به معنی رفتن به مکان مقدس هست
،☘️🌹🙏
.............
این سلام و صلوات ها رو حقیقت بیشتر روح ما نیاز داره و برای بهره مندی روح خودمون هست نه اینکه شهدا نیاز به این موارد داشته باشند . اگر برای فاتحه باشه اونها باید برای ما فاتحه بخونند چون زنده واقعی هستند
نمی‌دانستم پسرانم جانباز هستند
عباس آقا و حسین آقا دچار موج گرفتگی و شیمیایی شده بودند؛ آنها دنبال کارت و این بحث ها نبودند؛ من هم نمی‌دانستم؛ یک بار با عباس آقا که به دندانپزشکی رفته بودیم، پزشک معالج نتوانست کاری کند و گفت: «ایشان موجی است!». عباس آقا از این حرف دکتر ناراحت شد؛ آن موقع فهمیدم که او در جنگ دچار موج‌گرفتگی شده است.
در بحث خرج بیت‌المال مراقبت می‌کردند
بچه‌ها خیلی به بحث خرج بیت‌المال حساس بودند؛ یک بار همسایه‌مان به عباس آقا گفت: «با ماشینت مرا ببر تا این کپسول گاز را پر کنم» پسرم جواب داده بود: «نه این ماشین برای بیت‌المال است». آنها خیلی در این مسائل مراقبت می‌کردند.
بچه‌هایم همیشه کنارم هستند
بچه‌ها گاهی اوقات به خوابم می‌آیند؛ بیشتر در ایام سالگردشان وقتی که کمی ناراحت می‌شوم به خوابم می‌آیند؛ یک‌بار که خیلی ناراحتی کردم، به خوابم آمدند و گفتند: «مادر این‌قدر ناراحتی می‌کنی ما اذیت می‌شویم می‌رویم، ببین ساک‌هایمان را بستیم». بعضی وقت‌ها به خوابم می‌آیند می‌گویند ما در کنارت هستیم. گاهی همسایه‌ها بچه‌ها را در خواب می‌بینند که در حال کمک کردن، خوشامدگویی به مهمانان هستند.
شهدای گمنام هم به ما سر میزنند
قبل از اینکه بیماری آتروز در قسمت پای من شدت پیدا کند، صبح‌های جمعه به قطعه 40 گلزار شهدای بهشت زهرا(س)می‌رفتم؛ در قطعه 40، شهدای گمنام دفن هستند؛ آنجا چایی، حلیم جو، نان و پنیر به مردم می‌دادم.
یک شب خوابیده بودم و در عالم رؤیا دیدم دَرِ حیاط‌‌مان باز شد؛ جوان‌هایی با ماشین سپاه به خانه‌مان آمدند؛ نشسته بودم و گفتم: «کی در را باز کرد شما آمدید، تو؟» گفت: «مگر دیروز شما به دیدن ما نیامدید، مراسم گرفتید، ما هم آمدیم به شما سر بزنیم» آن جوان‌ها همان شهدای گمنام قطعه 40 بودند.
وصیت حسن آقا، عباس آقا و حسین آقا رعایت حجاب، کمک به نیازمندان پیروی از ولایت فقیه و اقامه نماز اول وقت بود. بچه‌های ما در این راه بودند ما هم به مردم و جوانان می‌گوییم که به وصایای شهدا عمل کنند. هر کسی باید خودش فکر کند که اگر مملکت خدای نکرده مثل سایر ممالک میشد، چه بلایی بر سرمان می‌آمد؟!
بچه‌های من برای خدا زندگی کردند، در زندگی‌شان به خانواده‌های شهدا سر می‌زدند و به آنها خدمت می‌کردند، شهادتشان هم برای خدا بود؛ پس راه شهدا را ادامه بدهیم و نگذاریم که امر به معروف و نهی از منکر در جامعه کمرنگ شود.و در پایان دعا میکنم برای سلامتی رهبر معظم انقلاب و خادمین انقلاب اسلامی و اینکه سوریه و ممالک اسلامی از دست تروریست‌ها و وهابیون نجات پیدا کند.
وقتی کانال والمری به خون رنگین شد
بالاخره حسین با هر مشقتی که بود با کمک برادرش حسن خود را به جبهه می‌رساند و به نبرد با دشمن بعثی می‌پردازد و در طول خدمت و فعالیت خود در جبهه با لباس بسیجی چندین بار دچار جراحت شیمیایی و موج‌گرفتگی می‌شود.
گروه جهاد و مقاومت مشرق - نمی‌دانم از کجا شروع کنم، بارها و بارها از شهدا و رشادت‌های سربازان امام خمینی(ره) نوشته شده و نسبتاً خوب هم پرداخته شده است. ولی کمتر از کسانی یاد شده که بعد از گذشت سالیان طولانی از جنگ تحمیلی هنوز دل از صحراها و دشت‌هایی که زمانی جولانگاه دشمن تا بن دندان مسلح بود، نکندند.
کسانی که هنوز دل در گرو آنانی دارند که زمانی در همین بیابان‌های شلمچه و فکه و طلائیه در کنار دوستان شهیدشان در یک صف به نماز می‌ایستادند و امروز هر از چند گاهی تکه استخوانی از آنها را از خاک بیرون می‌آورند. یاد کنیم از برو بچه‌هایی که در نهایت غربت هنوز دلشان با دوستان شهیدشان است. عجب جاذبه‌ای دارد این جبهه‌ها، چه دل‌هایی را به هم گره زده که بعد ازگذشت بیش از دو دهه از شلیک آخرین گلوله، هنوز جمعی دنبال دوستان خود و پیدا کردن نشانی از همرزمان و همسنگران خود خاک‌های غربت را از روی شهیدان به‌جای مانده در جبهه‌ها می‌زدایند و گاه در همین حین و هنگام جست‌وجو برای پیدا کردن اجساد مطهر شهدا با صدای انفجاری خود نیز به دوستان شهیدشان می‌پیوندند. مین‌هایی که سال‌ها در دل خاک‌های گرم و سوزان جنوب به انتظار نشسته‌اند تا سکوی پرتاب سبکبالان عاشق باشند.
