منم اولا وقتی ناراحتم میکرد نه غذا درست میکردم ن خونه رو مرتب اما بعد فهمیدم اینجوری بیشتر هم قهرمون بیشتر میشه هم اون اصلا متوجه اشتباش نمیشه.
همین کار رو هم امتحان کردم،مثلا همیشه ظرفام شسته شده هست وقتی اون میاد تا فرداش هم نمیذارم هیچی اونجا باشه تا بفهمه ک لیوانشو نباید بذاره بره امااااااا باور کن تاثیر نداشت😓😓
مهمون برامون اگه بیاد فقط فک میکنه اگه پذیرایی رو همشو انجام بده دیگه کاری نیست،نه قبلش نه بعد رفتنشون...
واقعا نمیدونم خانومای دیگه چیکار کردن ک شوهراشون اونقدر هواشونو دارن و همه کار میکنن براشون جوری ک وظیفه خودشون میدونن شوهراشون کار خونه رو😓😓😓
ولی ی چیزی رو خوب فهمیدم،اینکه از اول هر کاری بکنی تا آخر همونه...همون عادتشون میشه...چه کمک کردن چه احترام گذاشتن چه هر چیز دیگه ای...
من هر چی میکشم از سادگیمه.
اگه اول عقد یا حتی خونه اومدن تقسیم مسیولیت میکردم و همه کارارو مثل اسکولا انجام نمیدادم یا خودمو یکم براش میگرفتم و یکم ناز میکردم براش نه اینکه از روی سادگی خاکی گرفتم خودمو در صورتی ک من خیلی ازش بالاتر بودم اما مهربونی و سادگی زیاد این شد نتیجش ک نه تشکری نه احساس مسوولیت 😤😓
غرور هم بعضی وقتا لازمه واقعا.
مردا عقلشون ب چشمشونه ک متاسفانه من سیاست نداشتم.
مهربونی و خاکی بودن زیاد هم خوب نیست.