همیشه تو رویاهام میگفتم که من حتما خوش بخت میشم،شوهرم خیلی دوسم داره،شوهرم و بچه ام چشاشون رنگیه،خانواده ی همسرم خیلیییییی دوسم دارن،تو رویاهام مسافرت زیاد میرفتم و ...
هرچی که بهش فکر میکردم همون شد.خدایی هم خیلی دلم پاک بود و نه دوست پسری داشتم،نع پامو کج میزاشتم
به نظرم خدا اینجوری مزدمو داد
آبجی تو زندگیت فقط آدم خوبی باش،بی توقع و منت
خدا خودش بی حد و حساب برات خوبی و خوش بختی میفرسته.فقط صبر داشته باش و ببین⚘
مرسی عزیزم همچنین ، من همیشه وقتی شوهرایندمو تصور میکردم یه پسر سبزه رو با چشای مشکی با صدای مردونه بود با یه سری اخلاقای خاص ، مثلا همیشه میگفتم من شوهرم نباید رفیق باز باشه ، شوهرم باید مثل خودم اهل گشتن و سفر باشه ، همیشه میگفتم شوهرم نباید بیخیال باشه باید مسئولیت پذیر باشه ، اگر کسی رو میدیدم اینحوره میگفتم خوش به حال زنش خدا یه شوهر اینجوری هم نصیب من کن ، در کل من ملاکام اصلا مادی نبود ، فقط اخلاقیات و رفتار و منش برام مهم بود
آفرین عزیزم..گاهی اوقات زندگی و سختیاش و آدمهای اطراف و بدیاشون باعث تعالی روح آدم میشن ..این که آدم فقط و فقط خدا و ببینه وبرای خدا کاری کنه و از خدا چیزی بخواد..
عزیزم حتما نباید همه چیز بر وفق مراد باشه، این دنیا ذاتش اینه، من تازگی ها به نتیجه ای رسیدم که بهم آرامش داده و حتی خوشحالم... این که ازدواجم با این که خودم نخواستم تا مدتها پشیمون بودم ولی خواست خدا بوده، چی ازین بهتر که آدم در موقعیتی باشه که خدا خواسته، یعنی خدا واسش تصمیم گرفته، حالا آدم خودش واسه خودش تصمیم بگیره بهتره یا از خدابخواد وخدا واسش رقم بزنه؟کدومش؟
