من یکی از دلیلای آرامش زندگیم اینه که کلااااااااا نه راجب خانواده خودم نه راجب خانواده همسرم تو خونه حرف نمیزنیم.و نه من نسبت به کارای اونا نظر میدم و واکنش نشون میدم.
نه همسرم راجب خانواده من نظر میده.
و خیلی هم با خانواده ها خوبیم.
بعد اینکه راجب تصمیمات زندگیمون تا لحظه ای که عملی نشده به هیچکس حتی خانواده هامون نمیگیم.
بخاطرهمین کلا زندگیمون خیلی دونفره و مستقل از هر نظر و دخالتی هست.
یه سیاست دیگه هم اینکه حتما جلو همسرم هفته ای یه بار زنگمیزنم احوال خانوادشو مبپرسم و خیلیییییی هم خوب حرف میزنم.اابته اونا هم خوبن