این شگفتی افرینش است که یک زن هرماه برای آفریننده بودن و زایش و تضمین بقای هستی از درون خویش پوست می اندازد برای پروانه شدن پیله میدرد و باور امتداد و بودت را باطاقت زنانه اش به نبض سلول های جهان میبخشد
اینکه گرایش چرخه هستی به تحول و نوشدن را در کالبد یک زن میتوات دید اینکه شکست دادن درد ها و مشکلات را در لبخند زنانه ای میتوان فهمید
بزرگترین اعحاز دنیای پیچیده آدمهاست