عزیزم منم دقیقا مثل تو بودم. خیلی دختر میخاستم ولی الان یه پسر دارم که 4 ماهشه. کلی غصه میخوردم و متاسفانه گریه هم میکردم. لااقل شوهرم هم پسری نبود و اصلا براش فرقی نمیکرد دختر یا پسر باشه.... همه اطرافیانم و مخصوصا خانواده شوهرم دختری بودن و خصوصا مادرشوهرم هی از پسر بد میگفت. ( و البته هنوزم میگه). بدتر از همه این که جاریم که سه ماه زودتر از من حامله بود بچه ش دختر بود... دیگه ببین چقد وضع من خراب بوده.
اما هیچی مثل این آیه از قرآن آرومم نکرد. بهم گوشزد کرد که خدا خواسته که بچم همینی باشه که هست... یه جورایی دیگه حرفای بقیه برام مهم نیست و عاشق نی نی ملوسم هستم....آیه 49 و 50 سوره شوری: "از آن خداست فرمانروایى آسمانها و زمین. هر چه بخواهد مىآفریند. به هر که بخواهد دختر مىبخشد و به هر که بخواهد پسر مىبخشد." "یا جمع میکند برای آنها پسران و دختران [به شخصی هم فرزند پسر عطا میکند، هم دختر]، و هر کس را بخواهد نازا مىسازد. به راستى او داناى تواناست." امیدوارم تو هم به آرامشی که من رسیدم برسی. بوس.