دعوام شده بدجور باشوهرم

شما که تاحالا تحمل کردی 

الانم تحمل کن 

اول که انشاالله مشکلت حل بشه 

دوم اگه نشد هم میدونی شما کوتاهی نکردی

بازم نرو بگو هروقت طلاق گرفتیم بعد میرم 

بگو حق نداری از خونم بیرونم کنی 

بگو بزور بیرون کن منم میرم ازت شکایت میکنم 

که از خونم بیرونم کردی 

از اول همیشه سکوت کردم،پای حرف حق خودم نه ایستادم،زیادی از حق خودم گذشتم و کوتاه اومدم،تا حدی که شوهرم به معنیه واقعیه کلمه دچار توهمه لیاقت شده،با کوتاه اوندن های بیجام خیلی گنده اش کردم،خودم کردم،حالام دارم تلاش میکنم تا مرو بالی که خودم به عمد بهش دادم و بچینم بلکه سرش به سنگ بخوره،.اما از خودم دیگا چیزی باقی نمونده،

باورهام و زیرورو کرد،

آرمان من،باور من تو زندگی عشق و محبت و گذشت و مهررونی بود،اما الان به این نتیجه رسیدم که مهربونی و گذشت بیش از حد طرف رو رام نمیکنه بلکه هارش میکنه و میفته به جونت

بره میگه نباید میومدی بیرون 

من رفتم گفت یا باید بزنت که ردش باشه بفرستیم 

پزشک قانونی 

یا همسایه ها شهادت بدن بیرونت کرده 

گفتم چجوری همسایه ها بفهمن 

گفت جیغ وداد کن تا بیان بیرون ببین وشهادت بدن 

زنگ میزدی ۱۱۰،میگفتی راهم نمیده خونه،

خونه آدم سنگرشه،سنگرتو خالی نکن.

ی کم فکر کن مطمئنا کسی هست که ی مقدار شرم و حیا حداقل باهاش داشته باشه بهاون زنگ بزن،بلا تکلیفی بد چیزیه

اصلا و ابدا با هیچ کس رودرواسی نداره.چون یه موقعیت اجتماعی مهمی داره  هیچ کس رو آدم حساب نمیکنه متاسفانه

اتفاقا اونی که موقعیت اجتماعیش خوبه بیشتر باید از بی آبرویی بترسه

نه اصلا بخدا به پشمش نیست  به قوله خودش