نمیدونم باید بگم خوشبختانه یا بگم متاسفانه همسایه
هستیم
و کلا فراموش کردنش ی کار نشدنیه و دوسم ندارم کنار خودم غیر اون کس دیگه ای رو داشته باشم ولی این جوری شد با اینکه یه خونه بینمون فاصلست ازش دورم ...
الان که کروناست نمیشه زیاد بیرون برم ولی سعی میکنم ببینمش
۴۰ روزه تو خونه ام طاقت دیدنش و اینکه مال من نیست رو ندارم😔😭
ولی از امید ب برگشتنش دست نمیکشم
چشم عزیزم سعی میکنم حساس نباشم
اخه چند روزه واتساپ میدیدم که تا ۳ یا ۴ صبح انلاینه
خیلی اذیت شدم خییییلی
که سر این قضیه مجازی رو کلا پاک کردم
همش میترسم کسی دیگه جامو تو قلبش بگیره🙁
ولی باز میگم اگه واقعاااا دوسم داشته باشه هر چقدرم دختر دور و برش باشن
ب چشمش نمیاد
الله اعلم
باشه عزیزم پس من معمولی باهاش سلام علیک میکنم و همینطور با خانوادش
توکل ب خدا
مرسی فدات شم که راهنماییم کردی
انشالله که تو زندگیت خوشبخت باشی😘