من یادمه دانشگاه می رفتم، همه همکلاسیامون غر می زدن که کار نیست و فلان، مخصوصا پسرا
بعد به همکلاسی داشتیم، تو یه خونواده فقیر بزرگ شده بود و تعداد بچه های خونواده زیاد بود و اینا و این بنده خدا بین ترم یکی ها تنها کسی بود که کار داشت (تو سلمونی کار می کرد) و به مرور زمان تو رشته خودمونم چند ترم بعدش کار پیدا کرد.اونوقت پسرای دیگه مون وضعشون چطور بود: سر همه کلاسا غر می زدن که کار نیست، بعد کلاسا تموم میشد تا غروب می رفتن گیم نت🤦♀️ کلا برنامه هر روزشون بود
نه درس میخوندن، نه مهارت یاد می گرفتن نه هیچی
ولی غر زدنو خوب بلد بودن
حتی من و چند تا از دخترای دیگه هم از اواخر کارشناسی شاغل شدیم و این اقایون همچنان فقط غر می زدند...
کلا دانشجو های ما فقط تو غر زدن مدرک تحصیلی دریافت می کنن...نصفشون حتی یه بار خارج دانشکده سعی برا پیدا کردن کار نکرده بودن یا بعد چند بار تلاش بیخیال شده بودن