تو آمدی ز دورها و دورها
ز سرزمین عطرها و نورها
نشانده‌ای مرا کنون به زورقی
ز عاجها، ز ابرها، بلورها
مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعرها و شورها
شعر خودمه
دلم را می گذارم گوشه ای از صحن چشمانت
مرا دیگر نمی خواهی ولی دستم به دامانت
آن چنان مهر توام در دل و جان جای گرفت
که اگر سر برود از دل و از جان نرود❤
تا تو نگاه می کنی کار من اه کردن است ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است
نگاه کن که غم درون دیده‌ام
چگونه قطره قطره آب میشود
چگونه سایهٔ سیاه سرکشم
اسیر دست آفتاب میشود
نگاه کن
تمام هستیم خراب میشود
شراره‌ای مرا به کام میکشد
مرا به اوج میبرد
مرا به دام میکشد
نگاه کن
تمام آسمان من
پر از شهاب میشود
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان با دگران وای به حال دگران
تویی بهانه ی آن ابرها که می‌گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی
مثلِ گِل های تَرَک خورده ی کاشی شده ام
بعدِ تو پیر که نه، من متلاشی شده ام :)
ای در دل من میل و تمنا همه تو
واندر سر من مایه سودا همه تو
هرچند بروی کار در مینگرم
امروز همه تویی و فردا همه تو
گر نگهدار من آنست که من میدانم
شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
