همه ی انسانها حس هایی که دارند که مجموعه این حسها شخصیت آن ها را تشکیل میدهد.
حسهای خوب و حس های بد.
حس های خوب مانند:
شاد بودن
گذشت
محبت و مهربانی
بخشندگی و ...
حس های بد مانند:
غمگین بودن
حسادت
نفرت
عصبانیت
استرس
نا امیدی و ...
همه ی انسانها حس های خوب و بد را همزمان با هم دارند.
ولی زمانی که شما به هر کدام از حس هایتان غذا میدهید همان حس شروع به رشد میکند و قسمتی از شخصیت شما میشود.
بنابراین این خود ما هستیم که تصمیم میگیریم به کدامیک از احساساتمان غذا بدهیم و آن را در خودمان رشد بدهیم.
به حس های خوبمان غذا بدهیم یا به حس های بد؟
به حس غم و حسادت و نفرت توجه کنیم و به او غذا بدهیم و بزرگش کنیم ؟و نهایتا شخصیت غمگین، عصبانی و حسود داشته باشیم.
یا به حس شادی و مهربانی و گذشت غذا بدهیم ؟
همه ی انسانها از ابتدا شخصیت مثبت یا منفی ندارند بلکه اساسا آنچه باعث شکل گیری شخصیت منفی یا مثبت شده توجه و پرورش و غذا دادن به حس های مثبت و یا حس های منفی است که در ذات همه ی انسان ها وجود دارد.
پس انتخاب با خود شخص است که میخواهد به کدامیک از حس های خود توجه کند، به آن حس غذا بدهد و آن را در خود رشد دهد و نهایتا شخصیت منفی یا شخصیت مثبتی از خود بسازد.
