بچه ی سر راهی

آره خواهرزاده زن عموم بود یه دخترخوشگل از همین شهرخودمون از یه خانواده یازده نفره آورده بودنش.دختره نمیدونس بزرگ شد سن بلوغ یدفعه مادرش تو خیابون اومد جلوش گف تو بچه اونا نیستی من مادرتم.دختره میاد خونه دااااد دعوا حالا بماند که اینایی که بزرگش کرده بودن چقدمهربون بودن و همه زندگی شون بنام این دختره بود. خلاصه دختره ی مدت قهرمیکنه میره پیش مادرپدر اصلیش اونجا با پسرخاله اصلیش آشنا میشه هرچی اینایی که بزرگش کرده بودن میگن نکن این پسره خوب نیست باهاش ازدواج میکنه پسره هم معتاد بوده دختره رو مجبور میکرده براش مواد جا بجا کنه پدرمادری که بزرگش کرده بودن دلشون میسوزه برای پسره ماشین میخرن که روش کارکنه اما پسره همچنان بخور بخواب دختره هم تو نوزده سالگی طلاق میگیره. من میگم بعد مدتی باید به بچه گفت وابنکه اصلا از شهر خودشون نیارن بچه رو. یه فامیل دیگمون بچه رفت از یه شهر دور آورد بزرگ که شد بهش گفتن دختره هم گف شما همه کس من هستید.

تاحالا کسی نگفته بیشتر این چیزارو تومدرسه بچه ها بهم میگن 

تهش هیچی نمیشه نگران نباش فقط عذابشو اون بچه میکشه دیگه

بهر حال من پیشنهاد دادم. دیگه میل با خودتونه.