منم 3.4سال اول ازدواجم همینطوری فکر میکردم. نه حوصله بچه داشتم نه دلم میخواست دونفره هامون تموم بشه. وقتی میدم زوجهای جوون عاشق اینن که بچه داشته باشن اصلا درکشون نمیکردم. کلا از مجردی با خودم میگفتم کاشکی من نازا باشم خخخخ
حامله که شدم نشستم گریه کردم از غصه
ولی الان میگم چرا زودتر بچه دار نشدم انقدر که این بچه داشتنش لذت بخشه شوهرمم که مثل من اصلا بچه دوست نداشت همش میگه بزرگترین نعمتی که خدابهم داده بچه است و اونم میگه اگه میدونستم انقدر خوبه زودتربه فکر می افتادم
سختی هم داره ها ولی وجودش خیلی خیلی خوبه عشقه عشق
من عشق واقعی رو با پسرم تجربه کردم