من الان دانشجو نیستم
ول هم دانشگاه دولتی درس خوندم، هم پیام نور هر دو هم سخت بود
ریاضی و کامپیوتر ولی اینقدر که تو پیام نور کتاب خوندم تو دانشگاه دولتی رفرنس نخوندم
ارشد هم مدیریت مالی پیام نور خوندم
ولی هم خیلی درس میخوندم و اینکه به موقع فارق التحصیل شدم و بخاطر خوندن منابع اصلی دروس آزمون های استخدامی برام راحت بودن
بمن میگفتن علمی کاربردی فقط جزوه میدن همین، ولی دروغ بود ما باید ۱۶ جلسه در ترم کلاس میرفتیم رسما تمام کلاسا اجباری بود، زمان کلاسا جز دروس عمومی که ۱ ساعت و نیم بود دروس تخصصی تا ۳ ساعت هم بود هر جلسه، در صورت غیبت نمره کلاسی کم میشد، یه جزوه خدا صفحه ای داشتیم، کار عملی، پروژه، کنفرانس و تحقیق، استادا حق نداشتن تو تدریس کم بذارن، خداییش عالی بود، همه چی طبق برنامه ریزی بود، نظرسنجی برای اساتید داشتن دوبار تو ترم، خداییش استادامون همه با سواد بودن و تدریسشون عالی بود، کلاسا هم شلوغ نبود، امتحان میان ترم داشتیم با ترم یه پا میرفت، امتحان تستی نداشتیم تماما تشریحی شاید کتاب مثل پیام نور نمیخوندیم ولی علممون کم نبود، تمام دروس طول ترم که میشد جزوه + جزوه تخصصی استاد رو باید میخوندیم، بعضی درسها هم کتاب داشت، کیفیت یادگیری علمی کاربردی عالییی بود پیام نور پیشش صفره
تکلیف علمی و کاربردی مشخصه
این همه توضیح نداره
در کل بحث کتاب خوندن و دانشجو محور بودن با بحث جزوه و کلاس دو مقوله جدا هستش.
درس خوندن تو پیام نور همت خیلی بیشتری میطلبه.
حتی بیشتر از دانشگاه دولتی
