با خانواده خودم راحتم با خانواده همسرم خیللللی کم در ارتباطم ولی نه بخاطر بچه با وجود اینکه همه اونایی که بعد از ما ازدواج کردن دیگه ماشالا بچه هاشون بزرگن و بعضی وقتا بعضیا با حرفاشون اذیتم کردن ولی اینو نقطه ضعف خودم نمیدونم
خوب بگن بگو اره یک لبخند قشنگم بزن من 20 ساله ازدواج کردم خودم بچه نخواستم فامیل خودم یا شوهرم هر چی بگن فقط میخندم و میگم هنوز از با هم بودن سیر نشدیم تازه شوهرمم دنبال حرف من میگه ول کنید بابا بچه چیه دیگه بقیه هیچی نمیگن اصلا بگن هم برام مهم نیست یادم نمیاد تا حالا بخاطر این موضوع ناراحت شده باشم چون همه میدونند ما خودمون بچه نخواستیم
نه عزیزم اصلا نگران نیستم فرض کن اینایی که یک بچه دارن و بچه میره خارج چکار میکنند خدا باید هوای ادمو داشته باشه نه بنده اش من 41 سالمه و شوهرم 49 سالشه باور کم ذره ای پشیمون نیستم چون اخلاق خودمو میدونم من کلا از اولش به شوهرم گفته بودم من اهل بچه نیستم و ایشون خودشون هم قبول کردند و ما تو این زمینه با هم تفاهم کامل داریم حتی من تا چند سال پیش به شوهرم میگفتم ممکنه بعدا دلت بچه بخواد ؟؟ یا به نطر تو ممکنه ما پشیمون بشیم؟ هر دفعه جواب همسرم نه بود و گفت اگر زمانی هم دلمون خواست میریم یک بچه رو به فرزندی قبول میکنیم به نطر من این کار ثوابش هم بیشتره
