مامان جونا ! کمک فکری میخوام...مخصوصا کارمندایی که دیگه کارمند نیستند....کمک....

دوستای خوبم ! می خوام بهم توی یک تصمیم گیری کمک کنید...من یک دختر 2 ساله دارم که از موقعی که 18 ماهش شد به خاطر اینکه برگردم سر کار گذاشتمش مهد......اوضاع تا الان خوب پیش میرفته ولی یکی دو هفته ای هست که هر دوتامون خسته شدیم... من تا ساعت 4 سر کارم تا بچم رو بگیرم و بیارم خونه میشه 5.......خودتون هم می دونین تا می رسیم خونه کارا تازه شروع میشه .... باید سریع دست به کار بشم...شام همون شب و ناهار فرداش رو بپزم که خودش کلی زمان می بره.... غذای فریزری هم که نمیخوام بهش بدم... کیف مهدش رو خالی کنم ...شیشه هاش رو بشورم....جمع و جور کردن خونه.....تازه همه اینها به کنار ...طفلکی دوست داره باهاش بازی کنم ...من هم که نمی تونم میره می چسبه به تلویزیون....کلا خییییییییییلی خسته میشم و حس و حالی برام نمی مونه که براش وقت بذارم یا باهاش بازی کنم .......دیگه 10 شب طفلکی از حال میره من هم بدتر از او.....خونه هم که تعریفی نداره همیشه نا مرتب !!!!! شوهرم هم کمک می کنه ولی باز کم میاریم...........دیشب فکر می کردم که چی ؟؟؟ بچم داره همینجوری وقتش هدر میره ...دور از آغوش مادر........من حدودا یک میلیون تومان درآمد دارم ولی می دونم اگر کارم رو رها کنم با تدریس خصوصی و اختصاص وقت کمتر هم می تونم حداقل 700 تا درآمد داشته باشم....میخوام دیگه نرم سر کار ....احساس می کنم پیر دارم میشم......چهره ام شکسته شده......دارم فکر می کنم مگر پول چقدر می تونه ارزش داشته باشه ؟؟؟ فوقش آدم یک کم کمتر میخوره و یک کم تکراری بپوشه به جاش روحیه اش حفظ میشه....تقریبا یک روز در میون هم با شوهرم دعوا می کنیم....... چیکار کنم ؟ دارم دیوونه میشم........