به به میبینم که همه رازدارها جمعن😎
شیوانو جون وقتی به خانواده ات رازهاتو و برنامه هاتو بگی یعنی داری حق دخالت میدی اونها از سر دلسوزی میخوان حمایت یا نصیحت یا کنن که اصل جایز نیست ،از من به شما این نصیحت که به هیچ کس هیچکس در مورد برنامه هات یا مسایلی که به چار چوب خودت و همسرت و فرزندت مربوط میشه چیزی نگی
من 18 ساله ازدواج کردم و تجربه خودمو گفتم عشقم🌷🌷
صد در صد یاد میگیره عزیزم ببین منم یه زمانی جوشی بودم سریع عصبی میشدم(اصلا اگر انسان عصبی نشه عجیبه) ولی فهمیدم خودم باید تلاش کنم که به آرامش برسم و کنترلش کنم وقتی اون حس آرامش رو داشته باشی به بقیه هم منتقل میشه شک نکن
چهار پنج بار امتحان کن یاد میگیری،به خودت قول بده که این چند بار که میبینیشون موضوع رو اصلا ربط ندی به همسرت ،دایره ی صحبتهاتونو گسترده کن از مسایل مختلف اجتماعی صحبت کن اینحوری مجالی نمیمونه برای دردودل
من به خواهر عزیز تر از جونم که خیلی آدم متشخصیه چند بار گفتم راجع به خودم
و متاسفانه دیدم که بعد از چند وقت از روی دلسوزی یه چیزی گفته که منو پشیمون کرده از گفتنم
فقط با صاحب نظرا مشورت کن دوستم
حتما میتونی،گفتم که وقتی دیدیشون از موضوعات دیگه صحبت کن ،حتی آگه بوقت حرفی انداختن سر شما و همسرت یه جوری کوتاه کن صحبتو
مثلا وقتی از من سوالی میپرسن میگم نمیدونم حالا که چیزی مشخص نیست
یا اینکه میگم ببینیم چی میشه ،کلا وقتی خودت میای در جریانشون میزاری که فلان لباس بهم میاد بخرم نخرم؟؟ یعنی اینکه هنوز خودت کامل نیستی و نیاز به تایید و نظریه گرفتن از بقیه داری و اجازه ورود میدی به بقیه که به ضررت تموم میشه
البته لباس مورد مهمی نیست و.ممکنه آدم نیاز به مشورت داشته باشه اما مسایل دیگه نه...
