من هشت سال اول زندگی با مادر شوهر تو یه خونه بودیم بیچاره حتی حرف هم نمیزد اما کم کم ازش بیزار شدم اصلا راحت نبودم حتی بعد مرگشم دلم باهاش صاف نیست با وجودی که هیچ بدی بهم نکرد واسه همین نذاشتم داداشم این کارو بکنه مامانم تو یه خونه شصت متری مستاجره اما عزتش بجاست
مادر بزرگ من سالها پیش خونشو فروخت و کل پولشو داد به عموم که خونه بخره و خودشم شریک باشه و حداقل یه اتاق دستش بدن ولی طفلک تا آخر عمر آواره خوته اون عموی دیگم بود و تو زیر زمینش زندگی کرد عموم پولشم پس نداد الانم چند ساله فوت شده خونه ای که عموم با ارث و میراثی که حق همه بود خونه میلیاردی داره بابام فقط یه کلام به مادرش گفت نکن این کارو آواره میشی تا آخر عمرش محل بابام نمیذاشت حالا حکایت مادر شماست حداقل تا پیر و فرتوت نشده پولشو پس بگیره که آواره نشه
داستانش مفصل
مادر من با دست خالی ۴ تا بچه رو بزرگ کرد
بدون هیچ حمایت مالی و حقوقی
بردارم از بچگی کار میکرد و خرج خونه میداد
وقتی عروسی کرد هیچی نداشت
واقعا در توانش نبود خونه جدا رهن کنه
وگرنه از اول میدونست این کار اشتباه
منم زندگی میکنم ولی مادر شوهر خوبه من عاشق زندگی با مادر شوهرم ولی متاسفانه ما با جاریم و با مادر شوهر یه خونه هستیم
ای باباخیلی سخته
تواین دوره زمونه ادم بامادرخودشم تویک خونه راحت نیست چه برسه مادرشوهر
دست رو دلم نزار که خونه ما تو یه ساختمونیم 10روزه اسباب کشی کردیم اومدیم تو این خراب شده هر روز کارم گریس.همش تقصیر شوهرمه گفتم من و نبر با مامانت اینا یه جا بشینم.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
48 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
