حتی انقد با این خوب بودم میومد خونمو اینا الان خجالت میکشم حتی در موردش با همسرم حرفی بزنم
سلام خدا بد نده .چی شده؟
ماایرانیها اگر به تعادل در هر کاری اعتقاد داشتیم هیچ زمان از رفتارها و اطرافیان و دوستان ضربه نمیخوردیم
متاسفانه وقتی میخواهیم محبت کنیم انقدر زیاده روی میکنیم که از اون طرف بام میخوریم زمین .
هر چیزی حدی داره واندازه ای . واین اندازه رو ما برای خودمون باید تعیین کنیم .ولی متاسفانهاین حد و حدود رد تعین نمیکنیم وبعدش از دیدن رفتارهای ضد و نقیض (که ممکنه یهو بر خلاف میل ما باشه ) ناراحت میشیم و بهم میریزیم .واز نظر روحی هم خیلی ضرر میکنیم .عیبی نداره در این زمان فقط باید خودمون رو بررسی کنیم . و عواقب کارهای خودمون هست . پس ناراحتی نداره
جایی نمیرم که دوستم پیدا کنم.مردم میرن بیرون با یکی هم اشنا میشن..من کجا میرم..فعلا همین دوستمو دیدم مرام معرفتشو بسه..همش آش رشته میپختم چون دوس داشت میگفتم بیا بخوریم باهم.بیرون میخواستم برم میگفتم بیا.شیرینی خامه ای دوس داشت هروقت میخریدیم فرداش میگفتم بیا خونمون حوصلم سررفته ..یبار نشد زنگ بزنه که فلانی بیا بریم بیرون بیا خونمون...
الانم وضعیت ی جوریه ک تو موسسه خودم کار میکنه از زندگیم ک کلا خبر داره از جزئیات مرکز خبرداره نمیدونم چ واکنشی نشون بدم بهش ک دردسر نشه و از ی طرف هم نمیتونم ک ساکت بمونم اخه
نه دوست گرامی بد نیست کمک کردن اتفاقا خیلی خوبه .کاری بسیار پسندیده ای انجام دادید شما و در خوبیش شکی نیست .ولی این وسط یه اما کوچولو هست که باید رعایت کنیم .
کمک کردن باید مثل نجات غریق باشه .اگر زود تر از زمان به غریق کمک کنی خودتو غرق میکنه .اگر دیر کمک کنی میمیره ( البته ببخشید ).برای نریسدن به این نقطه ای که الان هستید و از ناراحتی نمیدونید چطور خودتون (خودمون فرقی نداره ) رو اروم کنید. این زمان و نوع کمک کردن باید اندازه و زمان خاص خودش باشه تا هم کمک شونده قدر محبت کمک کننده رو بدونه و هم کمک کننده خسته نشه (نه از نظر جسمی و نه از نظر روحی )
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
