دوستای گلم سلام
من 31 سالمه و متولد تهرانم
می خوام از تجریه شخصی خودم براتون بگم شما هم اگه نظری دارید بگید خوشحال میشم
توی دوران تجرد همیشه توخیالم فکر می کردم که با یه مرد نابارور ازدواج می کنم و از اونجاییکه ما بجه دار نخواهیم شدمن میشم تنها معبود و معشوق او و خوشبختی من به غایت میرسه
الان 12 ساله که ازدواج کردم وتقریبا شش سال پیش فهمیدم همسر آزواسپرمه
از اون زمان زندگی ما مملو شد از ترس و اضطراب اونم بیشتر برای حفظ آبرو و حرمت شوهر
وقتی به گذشته نگاه می کنم می بینم که چه راه پر پیچ و خمی رو طی کردم
راهی که خودم با افکار و اندیشه هام ایجاد کردم و الان باید برای حرکت توی این راه منتظر کمک دیگران باشم
به همین دلیله که فکر می کنم روحیه و اعتماد به نفس و همچنین خودباوری توی این مسئله بالای 90 درصد احتمال موفقیت را بوجود میاره.