شوهر دوستا بياين😃

درست میگی بنظرم تمام اینکارا  مثل دو سر ی طنابه .باید آدم یاد بگیره هر وقت طرف سفت گرفت دستش رو شل بگیره و برعکس.

من هرجا در ارتباط با آدما ببینم لطفم داره تبدیل به وظیفه میشه کم کم مدلم رو تغییر میدم ،یا شکل محبت کردنم رو عوض میکنم.

محبت ی بازی دو طرفه اس که باید دو طرف برنده باشن  نه یکی بازنده و یکی برنده

در مورد اینکه بچه رو مثال زدم منظورم اولاد نوجون یا جوون بود. مادرها حتما با صبحانه و حال خوب میفرستنش بره بیرون با اینکه میدونه گرسنه اس و بلده ی چایی بذاره.

خوبه موفق باشی گلم هرکس یه مدل رفتار میکنه من خودم حال ندارم اصلا

نه دیگه من هر ظهر با حوصله غذا میپزم.😃

من خودمم ترسیده شدم واسه همین افسار این یکیو محکم گرفتمو با سیاست برخورد میکنم رچند که اینیکی خداروشکر اهل زندگیه و مرد خیلی خوبیه ولی به مردا اعتمادی نیست باید بترسن که از دستت بدن همش فکرشون درگیرت باشه وگرنه فکرشون میره جای دیگه 

من فقط فهمیدم از اول هرجور عادتش بدی تا اخر ازت انتظار داره محبت کردن خوبه ولی باید با دست پس بزنی با پا پیش بکشی

نخوره لازم نیست مثل مامانا نگرانش باشی

همون چای رو بده 

بنظر من بحث وظیفه داشتن یا نداشتن زن نیست .بحث اینه چه اشکالی داره آدم شوهرش رو با حال خوب و توجه بفرسته سرکار؟

ما خانما اگه شب شوهرمون پشتش رو بکنه بهمون بخوابه ناراحت میشیم و میگیم  دوستمون نداشت با اینکه میدونیم اونم آدمه و دلش میخواد راحت بخوابه ولی بحث محبت و مایه گذاشتن از خودمون میشه برای شوهرمون اول فکر میکنیم آیا وظیفه هست یا نه.فکر نمیکنیم با ی توجه کوچیک مردمون دلگرم میشه.