بسمه تعالی
با سلام و احترام
لطفا بیایید از خاطرات دوران کاریتون و دوران خانه داری بعد از خانه نشینیتون بگید
کدومش بهتره یا بهتر بوده؟
چه تاپیک خوبی
دقیقا الان ذهنم درگیره این جریانه
سلام.بستگی به شغل داره
من که همین شاعل بودنمو دوست دارم ولی خوب کار فرما خودمم دفتر دارم دیگه نمیدونم بلد دنیا اومدنش چند وقت بعدش بتونم دوباره برم سره کار
من دوران کار کردنم رو خیلی دوس داشتم دستم تو جیب خودم بود ... مفید بودم الان چی... همش تو خونه...
باسلام خوبه ديگه كار خوبه و خونه داري خوبه بايد برنامه داشت فقط باتشكر😊
من تصمیم دارم این کارو بکنم
هرچند میدونم موقعیت و پیشرفتم رو خیلی به خطر بندازه اما میدونم درست ترین کاره
عزیزم با این اوضاع اقتصادی همون بهتر شاغل باشیم
استارتر شغل شما چیه؟
متاسفانه امروزه خیلی باب شده که خانم هایی که قراردادی مشغول به کارند تا باردار میشن از طرف محیط کار اونقدر عرصه رو براشون تنگ می کنند که مجبور به استعفا بشن شما هم با چنین موارد مشابهی روبرو شدید؟
من تا يكسالگي پشرم سركار نرفتم
بعدش سركار رفتم تا الان كه سه سالش شده
درباره سركار نميرم
خيلي خيلي عاليه كه تو خونه هستم
با اينكه عاشق كارم هستم
اما تو خونه ارامش فكري بيشتر
رسيدگي بيشتر به پسرم بازي و تغذيه ش
كارايي كه دوس دارم ميكنم
قبلا اصلا وقت نميشد
خواب منظم دارم
مهموني بيشتر ميتونم برم و ....
بله من هم شاغل بودم ولی به دلایل خاصی مجبور به استعفا شدم البته بعد از بارداری دومم فقط این رو بگم که الان روحیه ام خیلی داغونه و اصلا تحمل خونه نشینی برام خیلی سخته
من پنج سال پیش که اولین باردار شدم خودم اومدم بیرون. ویار وحشتناکی داشتم و مسئولیتم سر کار خیلی زیاد بود و برای این که به اعتبار مجموعه آسیبی وارد نشه استعفا دادم. یک سال و چند ماه بعد تولد پسرم کار نکردم ، بعدش کلی ایده جدید به ذهنم رسید و یه کار تازه شروع کردم.
به شدت از این که دو سه سال کار نکردم و بعدش کم کار کردم راضی ام. پسرم روح سلامتی داره، آرامش داره و ترس دوری از من رو.نداره.
اما نمی شد اون وضعیت ادامه پیدا کنه، من راضی بودم اما شاد نبودم. کم کم دیدم شادی من بچه ام رو شادتر میکنه.
حالا که دوباره باردارم بازم تصمیم دارم یک سال حداقل خیلی کم کار کنم. بعد به تدریج برگردم سر کارم.
نمیشه ، اگر مثل من دوازده سیزده سال یا حالا کمتر و بیشتر کار کرده باشید خونه نشینی طولانی براتون سمه. برای یکی دو سال کافیه.
همین که آدم تو جامعه باشه و استقلال مالی داشته باشه خیلی خوبه یعنی به نظر من خانم ها درس رو برای همین می خونند ولی متاسفانه ...
ممکنه الان خیلی خانوم ها بگن فقط باید به بچه رسید، و مادر بودن یعنی فدا شدن. اما من قبول ندارم اصلا. بهتر میدونم آدم مادر کافی باشه اما شاد باشه تا این که فدا کاری کنه و همیشه بچه هاش رو مسئول و بانی عقب ماندگی خودش بدونه.
