ادم اگه خودشو دوس داشته باشه کسی نمیتونه ناراحتش کنه.من تا کسی بهم می گف بالا چشت ابرو خونم به جوش میومد.وقتی کسی بام حرف میزد بدبین بودم فکر میکردم همه بامن دشمنی دارن.الان بیخیالم میگم میخندم .کسی چیزی بهم بگه عصبی نمیشم.هر کی ازم ایراد بگیره میگم خودمو اینجوری دوس دارم .با هیشکی سر جنگ ندارم حرفامم راحت میزنم .به جایه غرغر کردن حرفمو منطقی میکنم .شاید باورت نشه من خیلی جوشی بودم از وقتی به حرفه دیگران توجه نمیکنم حالم خیلی خوبه
اره منم افرین
فقط دارم سعی میکنم گاهی جواب بدم همیشه سکوت خوب نیست
چون در لحظه که ادم جواب میده اونم نه بابی احترامی و به قول تو منطقی همه چیز تموم میشه هم در عمل هم تو ذهن ادم
دیگه ادم نمیگه کاش ج میدادم کاش اینو میگفتم
دارم رو خودم کار میکنم اینقدر خوبه 😆
دوای پدرو مادرم دعوای شدیدهاااا !
بچه ننه بودن بابام
وابستگی مامانم ب خونوادش
ی بار نفت ریخت رو خودش گفت میخام خودم و بکشم بابامم دستای من و داداشم و گرفته بود داد میزد خودت و اتیش بزن من و داداشمم جیغ میزدیم ک نکنه ...
کابوس هر شبم تین صحنه بود الان ک دارم تایپ میکنم دستام‌میلرزه
بابام ی رفتاری باهامون کرده ک از ی ور دلم واسش میسوزه از ی ور ازش متنفرم ...
ی اتفاقی هم واسم افتاده ک گفتنش تو سایت صلاح نیست
س یار خودکشی کردم ...
حالا روانشناسم هست خیر سرش
منم که پدرم معتاد بود گذاشتا بود رفته بودمادرم گوشه گیر و افسرده خونه مادربزرگم اینا بزرگ شدم با دوتا دایی مجرد و یه دایی که جداشه بود با پسر و یه خاله اوتیسمی حساب کن دیگه یه خانوادا ساده ای که با ندونم کاری هاشون اتیش میزنن به روانت
