قبلا جونم در میرفت برا شوهرم ودخترم وپدر مادرم الان خیلی بی عاطفه شدم دوری هیچ کدوم نمیتونستم تحمل کنم الان میتونم
خوب بزرگ شدی دیگه.
این یه لطفه بزرگه به اعصابت! من که از عشق و دلشوره به خانواده ام خودمو دارم دیوونه میکنم
طبیعیه
واقعا طبیعیه؟من الان شش ساله ازدواج کردم دخترم دو سالشه نسبت به همسرم هم طبیعیه ناراحتم
کاش یه روز منم اینطوری بشم.خودمو داغون میکنم از نگرانی خانواده ام.و بی خیالیه اونا.خیلی بده
ولی به نظرم زیاد طبیعی نیست.حالا بقیه یه چیزی ولی بیخیاله دخترتم شدی یه کم عجیبه .خودت فکر میکنی دلیلش چیه؟
افسردگی نداری؟
تا وقتی دلت میسوزه واسه بچت و بهش میرسی مطمئن باش بی عاطفه نشدی
نه اینکه بهش نرسم خیلیم غصه میخورم براش اگه مریض باش میگم نسبت به قبلا خودم بی خیال شدم
مثلا شش سال پیش بدون همسرم نمیتونستم یه شب بخوابم ولی الان میتونم
نه بی عاطفه نشدی روال زندگیت فرق کرده قبلا بچه نداشتی اوایل ازدواجت بود نمیتونستی بخوابی بدون همسرت اما الان اعتماد و عشقت بیشتر و پخته شده برای خانواده اتم دیگه مشغول بچه شدی فهمیدی خودت دیگه یه خانواده جدا داری و ...
اوایل تولد بچه ات ادم سر بچه اول از سر ناوردی با یه تب میمره اما الان متو جه شدی که بچه هست مریض میشه و خوب میشه همین
نه بی عاطفه نشدی بزرگتر و پخته تر شدی همین
منم اخه همین فکر ها رو مثل شما داشتم با کلی فکر کردن رو خودم فهمیدم علت چیه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
