دوران بارداری هر خانمی سرشار است از خاطره. حالا یک قسمت از این خاطرات شیرین و دوست داشتنی هستند و یک قسمت دیگه سخت و استرس آور.
بهترین و بدترین خاطرات دوران بارداری شما، می تونه تجربه مشابه کاربر دیگری هم باشه. در این تاپیک از خاطرات این دوران صحبت کنید آیا خاطره این دوران آنقدر شیرین بوده که دوست داشته باشید که در بارداری دوم هم آنها را تجربه کنید؟
فعلا من هفته یازدهم اولین بارداریمم و ماه پیش خیـــــــــــلی سخت بود. الان یکم داره تهوعم بهتر میشه ولی هنوز هست
وقتی واسه اولین بار دستها و پاهای کوچولوشو دیدم نزدیک بود از خوشحالی داد بزنم اولبن حرکاتش هم برام شیرین بود
سخترین خاطراتش هم فقط بالا آوردن های داعمم هست
نمیخوام خاطرات بدشو دوباره مرور کنم دارم تلاش میکنم فراموش کنم. شیرین ترینشم شنیدن صدای قلب دخترمه ک با شنیدنش همه سختیا یادم رفت
بارداری اول من که متاسفانه خیلی سخت و بد بود چهارماه اول ویار وحشتناک بعدش هم نفس تنگی شدید ۱۰ روز افتادم آی سی یو ۳۲ هفته هم که زایمان زودرس
البته الان خداروشکر پسرم سالم بغلمه ولی کلا بارداریه بدی بود
الان دوباره باردارم و تا اینجا که دوباره ویار وحشتناک و تهوع شروع شده
بخاطر اون خاطرات بد دلم نمیخواد چند سال دیگه ب بارداری فکر کنم
وختی تو بارداری همش تو جنگ و جدل و گریه باشی هیچ خاطره خوشی یادت نمیمونه....😔
لطفا خاطرات بد بارداری رو با ارائه راه حل بگید تا برای سایر دوستانی که این مسئله مشابه رو دارند راهکار مناسبی باشه
بچه ها زایمان تو آب تو کدوم بیمارستانا هست؟ کسی میدونه
دوران بارداریم خیلی خوب و شیرین بود خداروشکرحالم خوب بود.واسه همینه واسه دومی تو اقدامم
انقدر بارداری و زایمانم تلخ و سخت و پرخطر بود که حاضر نیستم دوباره بهش فکر کنم به خاطر مسمومیت بارداری هردومون تا پای مرگ رفتیم ...
اما خاطرات قشنگم مربوط،به بعد از اون هست که خدا به جبران اون سختیها پسری بهم داده که واقعا از مهربونی و ادب و سلامت و هوش عالیه به عنوان یه نوزاد و خردسال حتی یه روز باعث ناراحتیم نشد و روزهای فوق العاده ای باهاش داشتم و دارم
تمام روزهای بارداریم خیلی راحت و خوب بود.
فقط روز قبل زایمانم سختم بود چون از زایمان میترسیدم.ک اونم خداروشکر بیهوش شدم و سزارین بود.اونم خیلی راحت بود.
اصلا من روز سخت نداشتم خداروشکر
من بارداری اولم زمانی که نوزده سالم بود ی بارداری راحت وبی دردسر .فقط هفته سی وشش ب خاطر بالا بودن فشارم زایمان کردم که خدا رو شکر پسرم هفت روز بعد صحیح وسالم مرخص شد ...گزشت وپسرم بزرگ شد ویازده ساله شد منم تصمیم گرفتم ی نی نی براش بیارم عاشق دختر بودیم ...باردار شدم ی بارداری مسخره با انواع ویار ها .حساسیت ب بوها همیشه درمانگاه زیر سرم بودم ....تا این که هفته هفدهم رفتیم برا انومالی من وپسرمو شوهرم..دکتر تا گفت دختره انقدددددد ذوق کردیم چند تیکه لباس گرفتیم ..فرداش ب طور عجیبی افتادم ب خونربزی جوری که ده شب بیمارستان بستری شدم زیرم لگن میزاشتن ..شب اخری بادرد شدید کیسه ابم پاره شد وزایمان زودرس تو بیست هفتگی اخرشم نی نیم مرد ...پسرم اسم سروین رو برا خاهرش انتخاب کرده بود ...زد هممون رو داغون کرد ...تجربه خیلی سختی بود
