هوس شعر كردم بياييد قطعه شعرهايي كه خيلي دوست داريم رو بگيم

هرکه دراین بزم مقرب تراست 

جام بلا بیشترش میدهند

درنگاهم اگرنیستی درخیالم سرشاری

مولانا

   عجب صبری خدا دارد !

    اگر من جای او بودم .

    همان یک لحظه ی اول ،

    که اول ظلم را می دیدم از مخلوق بی وجدان ،

    جهان را با همه زیبایی و زشتی ،

    به روی یکدگر ، ویرانه می کردم .

    □

    عجب صبری خدا دارد !

    اگر من جای او بودم .

    که در همسایه ی صد ها گرسنه ، چند  بزمی  گرم عیش و نوش می دیدم ،

    نخستین نعره ی مستانه را خاموش آن دم ،

    بر لبِ ، پیمانه می کردم .

    □

    عجب صبری خدا دارد !

    اگر من جای او بودم .

    که می دیدم یکی عریان و لرزان ، دیگری پوشیده از صد جامه ی  رنگین ،

    زمین و آسمان را 

    واژگون ، مستانه می کردم .

    □

    عجب صبری خدا دارد !

    اگر من جای او بودم .

    نه طاعت می پذیرفتم ،

    نه گوش از بهر این بیداد گر ها تیز کرده ،

    پاره پاره در کف زاهد نمایان ،

    سبحه ی ، صد دانه می کردم .

    □

    عجب صبری خدا دارد !

    اگر من جای او بودم .

    برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان ،

    هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو ،

    آواره و دیوانه می کردم .

    □

    عجب صبری خدا دارد !

    اگر من جای او بودم .

    بگرد شمع سوزان ِ دل عشاق سرگردان ،

    سراپای وجود بی وفا معشوق را ،

    پروانه می کردم .

    □

    عجب صبری خدا دارد !

    اگر من جای او بودم .

    به عرش کبریایی ، با همه صبر خدایی ، 

     تا که می دیدم عزیز نابجایی ، ناز بر یک ناروا گردیده خواری می فروشد ، 

    گردش این چرخ را 

    وارونه ، بی صبرانه می کردم  .

    □

    عجب صبری خدا دارد !

     اگر من جای او بودم .

    که می دیدم مشوش عارف و عامی ، ز برق فتنه ی این علم ِ عالم سوز مردم کش ،

    به جز اندیشه ی عشق و وفا ، معدوم هر فکری ،

     در این دنیای ، پر افسانه می کردم .

    □

    عجب صبری خدا دارد !

    چرا من جای او باشم .

    همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و ، تاب تماشای تمام زشتکاری های این مخلوق را دارد 

    وگرنه من به جای او چو بودم ،

    یک نفس کی عادلانه سازشی ، 

    با جاهل و فرزانه می کردم .

    عجب صبری خدا دارد !   عجب صبری خدا دارد !

شعری از: معینی کرمانشاهی 

فردا اگر از راه نمی آمد

من تا ابد کنار تو می ماندم

آری آغاز دوست داشتن است 

گرچه پایان راه ناپیداست 

من ب پایان دگر نیندیشم 

و این دوست داشتن زیباست.....

فروغ فرخزاد

درماندگی یعنی تو اینجایی 

من هم همین جایم ولی دورم 

تو اختیار زندگی داری 

من زندگی را سخت مجبورم

درماندگی یعنی ک فهمیدم 

وقتی کنارم روسری داری 

یک تار مو از گیسوانت را 

در رختخواب دیگری داری 

ای زندگی تن و توانم همه تو 💞

جانی و دلی ای دل و جانم همه تو💞

تو هستی من شدی از آنی همه من💞

من نیست شدم در تو از آنم همه تو 💞

ساقه نمی لرزد،

آب از رفتن خسته است:

تو نیستی،

نوسان نیست

تو نیستی،وتپیدن گردابی است...!!

#سهراب_سپهری

از کیه

شده در اوج جوانی با همین ظاهر شاد تا گلو پیر کسی باشی و قسمت نشود