آره عزیز زایمان راحت خیلی ربطی به وزن بچه نداره بیشتر سایز سر مهمه من خودم مثل شما بودم زایمان اولم هفته ۳۸ کیسه آبم پاره شد و پسرم ربع ساعت بعدش دنیا اومد ولی زایمان دومم ۴۰ هفته تموم شد روز بعدش با آمپول فشار دنیا اومد زایمان پسرم راحت‌تر بود ایشالا که زایمان سوم راحتی داری خودتو به خدا بسپار. خیلی هم خوب و عالی که خدا یه نینی بهت داده
بچه خیلی شیرینه
دنیای مادر و پدر با اومدن بچه از سیاه و سفید به رنگی تبدیل میشه
یاد میگیری کسایی هستن که از جونت عزیزتر هستن و باید براشون خیلی فداکاری بکنی
سخت هست ولی لذتشم وصف نشدنیه
منم اگر بچه هام با فاصله بیشتر بودن شاید اصلا اینجوری نمیشدم
الانم این بچه رو مثل دخترو پسرم دوست دارم
فقط ازینکه چرا گاهی از ذهنم میگذره من نمیخواستمش اذیت میشم... ولی میدونم به محض اینکه گرمای بدنشو روی پوستم احساس کنم مثل دوبار قبل دیگه حتی نمیتونم تصور یه لحظه نبودنشو بکنم
بازم توکلم بخداست
حتما خیری در این اتفاق بوده که من ازش بیخبرم
من دخترم با وزن ٣٧٠٠
و بعد پسرم با وزن ٣٨٥٠
و الان هم باردارم
سر زايمان دخترم خيلي بخيه خوردم
پسرم با اون كه درشت تر بود ولي راحت تر اومد و خيلي كم بخيه خوردم
ولي دوست عزيز درست مي گن
دور سر خيلي مهمه
من دخترم ٣٨
پسرم ٣٧ بوود
ولي تا جايي كه ممكنه پياده روي كن و اگه بشه تو هفته 39 از دكترت بخواه كه تحريك زايمانت رو انجام بده تا شايد زايمانت زودتر اتفاق بيفته
من خودم هر دو فرزندم بعد از چهل هفته با القاي درد به ديا اومدند !
با اون كه سر دحترم حتي تحريك زايمان هم شدم تو هفته سه و نه و اتفاقا ترشح هاي خوني هم داشتم ولي خبري از زايمان نبود
نگران نباش مامان ملیحه... به وفور دیدم بچه های ناخواسته، بهترین بچه های پدر و مادر میشن... ما از حکمتای خدا بیخبریم... در هر صورت خدا رو شکر کن... خیلیا سال ها حسرت یکیشم میخورن! اما نمیشه که نمیشه!
من خودم حداقل 3 بچه میخوام... الآنم دومیشو باردارم. و اعتقادم اینه تربیت بچه ها بیشتر از تلاش پدر و مادر، بازتاب عمل و پاکدامنی و لقمه حلال اون هاست... و البته توکل و توسل...
از اهل بیت کمک بگیر... دست خودت و بچه هاتو میگیرن. تربیت درست و راحتی پدر و مادر به تعداد بچه ها نیست! به دغدغه و توکل خودمونه... إن شاءالله بچه هاتون همیشه سالم و صالح باشن. و زایمان خیلی خوبی در پیش داشته باشید...
واسه منم دعا کنید. چون میخوام بعد یه سزارین اجباری، دومی رو طبیعی به دنیا بیارم... و یه مقدار شرایطم مناسب نیست!
دل آسا جان... این ماها نیستیم که بچه ها رو تربیت میکنیم! فعل و قول ماست که از بچه ها، صالح یا ناصالح میسازه!
بچه که به دنیا میاد، باید قبلش حتما آمادگی داشت... ولی بعدشم تا 1 سال سخته... بچه که زبون وا میکنه هرلحظه ش یه خاطره ی شیرینه واسه پدر و مادر... هر لحظه ش انگار اون بچه سفیر خداست واسه اینکه پدر و مادر تو فکر غم نباشن!
بچه سختی داره... وای خدا شیرینیش رو هم با خودش فرستاده... مهر و محبتشم همراهش هست... اتفاقا تربیت یه بچه به مراتب سخت تر از چند بچه ست!!! چون با نبود خواهر و برادر، خلاهای عاطفی بیشتری دارن و نیاز به توجه بیشتر... و چون این بچه ها بیشتر وقتشونو با پدر و مادر و بزرگترا سپری میکنن، مسائلی رو یاد میگیرن که واسشون سمه! بچه همون اندازه که به پدر و مادر نیاز داره، به همون اندازه م محتاج خواهر و برادره...
یه روانشناس معروف میگفت من یه بچه دارم... همه تکنیک های روانشناسی رو واسه تربیتش رعایت کردم. اما بازم اونی نشد که میخوام! اما یه دوست طلبه من 5 تا بچه داره، یکی بهتر از یکی دیگه... ازش پرسیدم چیکار کردی که اینقدر بچه هات خوبن؟! گفت: روز اول رفتیم حرم امام رضا به اهل بیت متوسل شدیم گفتیم: ما کاره ای نیستیم! خودمونم تربیت نشدیم که از پس تربیت کسی بربیایم! واسه مراقبت و تربیت بچه ها تلاش میکنیم ولی نهایتا همه چیزشونو دست خودتون میسپریم! خودتون به مسیر هدایت تربیتشون کنید...
