میگن زنا اگه به سکوت برسن دیگه ته خطن منم الان ته خطم

دوسالونیمه با همه ی اخلاقای نامزدم از دوستی تا نامزدی ساختم.بارها بهش گفتم رو چی حساسم باز انجام داد.هرکاری دوس داشت کرد و اصلا به این فکر نکرد چی سر من میاد.همیشه الویتش دوستاش و خونوادش و فامیلاش بودن.باهاش صحبت کردم با مهربونی گفتم با قهر گفتم هیچ کدوم فایده نداره.این اواخر که حس میکنم دیگه مثل قبل دوسم نداره.وقت نمیذاره توجه نمیکنه منو بیرون نمیبره فقط اگه قهر کردم اومد دم محل کارم معذرت خواهی اما باز باهام لج میکرد چند ساعت بعدش.ی زنگ زدن ساده رو ازم دریغ میکنه.دیروزم قرار بود ببرم سرکار بهم گفت فامیلامون مهمونمم خودت برو😔😔😔بحث رفتن و....نیس بحث اینه برام ارزش قائل نیس.ی دفه دیگم گفت باید دختر داییم برسونم زشته تو خودت برو.این دفه غر نزدم نگفتم ناراحتم چون اصلا ناراحتیم براش اهمیت نداره.فقط تو سکوت خودم اشک ریختم.از این که نمیتونم دیگه خودم خالی کنم ناراحتیم بکم حالم بده😔😔😔😔